آثار تربیتی اعتقاد به مهدویت صفحه 22

هدف اصلی آفرینش است، تحقق پیدا خواهد کرد.

در این صورت چنانکه روشن شد، روز ظهور نه رویدادی غیرمنتظره و تصادفی است و نه پدیدهای موقت و زوالپذیر؛ بلکه نتیجه طبیعی و تدریجی برنامه کلان تربیتی الهی و هدف مورد نظر خداوند از آفرینش بشر است.

ب) مهدویت و مراد از آن در عرصه تربیتی

همانطور که بیان شد، یک اعتقاد بنیادین باید توانایی تفسیر مجموعهای از مسائل، توانایی بهبود وضعیت فرد و جامعه و نیز توانایی ارائه راهکارهای راهبردی را داشته باشد، انسان را در زمینه های تربیتی یاری کند و از منظر انسانشناسی و جامعهشناسی به ساختن انسان ایدهآل کمک کند.

همه مکتبهای انسانشناسی لازم میبینند که به خواسته ها، علایق، محدودیتها و اهداف انسانی و نیازهای او مثل آرامش، امید، رضایت، عزت، شکوفایی و کمال پاسخ دهند. حتی برخی از آیینها، نگاه انسانشناسانه به مشکلات انسان دارند؛ مثل آیین بودا که با روشهایی چون تمرکز و مراقبه، میخواهد انسان را از توهمات ذهنی و تردیدهای روحی نجات بخشد و به آرامش برساند. (1) از این روست که پرداختن به مباحث دینی و عقیدتی و توجه به تأثیرات آن در عرصه تربیتی، برای پرداختن به این نیازها ضرورت مییابد.

بنابراین مراد ما از موضوع مهدویت و طرح آن در عرصه تربیتی، این است که بدانیم آیا مهدویت و اعتقاد به آن به عنوان یک نظریه اعتقادی - کلامی، میتواند راهکارهای راهبردی برای تربیت انسان و جامعه ارائه دهد؟

به عبارتی در اعتقادات اسلامی و به طور خاص اعتقاد به مهدویت، آیا راهکاری برای حل مسائل انسان و رشد و تربیت او و جامعه او وجود دارد؟ و اگر پاسخ مثبت است، چگونگی آن را در حدّ امکان بررسی کنیم.