آثار تربیتی اعتقاد به مهدویت صفحه 54

گفتار چهارم: آثار تربیتی آموزه های مهدوی در این عصر به همراه نقل برخی شواهد تاریخی

از جمله آثار آموزه های مهدوی و تعلیم اعتقاد صحیح به مهدویت که خداوند، انبیا و اولیا علیهم السلام و شاگردان ائمه علیهم السلام مسئول تعلیم آن بوده اند، عبارتاند از:

- شناخت و پذیرش قلبی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به عنوان منجی آخرالزمان؛

- انتظار واقعی برای او بر اساس آموزه های قرآن و معصومان علیهم السلام؛

- فهم سختیها و مشکلات خاص زمان غیبت و صبر و تحمل در برابر آن؛

- تعلیم مقاومت در مواجهه با ابتلا و آزمایش برای انتخاب مؤمنان و منتظران حقیقی در دوران غیبت؛

- مراقبت همیشگی درباره گفتار و رفتار و اعمال، به دلیل اعتقاد به نظارت دائمی خدا و ائمه علیهم السلام بر احوال امت؛

- شوق و انگیزه کافی برای کسب صفات منتظر حقیقی و آمادگی برای یاری حضرت؛

- الگوگیری از صفات منتظران حقیقی، حتی در زمان حضور ائمه علیهم السلام؛

- نا امید نشدن از آمدن حضرت و امیدوار بودن به حضور در مدینه فاضله؛

- پذیرش و آمادگی ارتباط با امام از پشت حجاب، یا از طریق نظام وکلا و مراسله و پذیرش عالمان دین به عنوان نائبان امام و...

اما مبنای آثار تربیتی اشاره شده، به این اقسام تقسیم میشود:

امیدواری برای تحول و بهبود شرایط جامعه و ظهور حضرت: پس از شهادت امام علی علیه السلامبا افزایش تعصبات نژادی و اشرافیت ایرانی و رومی، فاصله گرفتن از شعائر اسلامی، رفتن عدالت اجتماعی و بازگشت تبعیضها و...، همه مصلحان به دنبال رهایی از این وضع بودند.

در این میان، شیعیان به دلیل اعتقاد به ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف که از نسل پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و منجی دین و آیین اوست، این آرمان را واقعی و دوران سیاه ظلم و شقاوت ستمگران را ناپایدار و زودگذر میدانستند؛ به گونهای که پس از شهادت امام حسین علیه السلام همواره مترصد ظهور مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بودند و با امید و آرزوی ظهور آن امام و پیروزی وی بر ظالمان و