پنجه بر آفتاب (1) صفحه 1

پیش گفتار

مهدویت به همان اندازه که به دلیل تصویرسازی از نظام آرمانی توحیدی و عدالت محور، در طول تاریخ برای مسلمانان راستین الگوبخش و امیدآفرین بوده است، دشمنانی نیز در بستر تاریخ داشته است. این دشمنان که یا جاهلانه –و به واسطه ناآگاهی از ارزش و جایگاه این باورداشت- با آن مخالفت کرده اند و یا متعمداًنه –و به سبب تقابل آرمان ها و غایات- تیغ بر چهره آن کشیده اند، در شکل ها و شیوه های گوناگون پرچم عداوت خویش را برافراشته اند و از انکار و تحریف و ادعا و ... همه را برای ضربه بر پیکره این آموزه رفیع به کار بسته اند.

شناخت دشمن و شیوه های دشمنی وی، اساس پاسداشت هر عرصه و باور – از جمله عقیده مهدویت- است چنانکه مرزبانی از بنیان رفیع منجی باوری، بدون رصدی مداوم و همه جانبه از حرکات و سکنات دشمن، خیال آلود است. (علی علیه السلام: «مَن نامَ عَن عَدُوِّهِ أنبَهَتهُ المَکایِدُ» (1) و «مَن نامَ لَم یُنَمْ عَنهُ» (2)) دشمن گاه همچون موریانه ای –با تحریف و خرافه- این درخت سرفراز را تهی می سازد و گاه با تیشه تهمت و ایجاد ترس بر قطع آن اقدام می کند. پاسداشت