ترجمه گروهی قرآن کریم‌ صفحه 403

32- سورة السجده‌

32- سورة السجده

32: 0 به نام خدای گسترده‌مهرِ مهرورز 32: 1 الف، لام، میم. (1) 32: 2 فرو فرستادن کتاب (قرآن) که هیچ تردیدی در آن نیست، از [سوی پروردگار جهانیان است. (2) 32: 3 آیا (مشرکان) می‌گویند:» (پیامبر) به دروغ آن را (به خدا) نسبت داده است. «بلکه آن (سخن) حقّ است در حالی که از سوی پروردگار توست؛ تا گروهی را هشدار دهی که پیش از تو هیچ هشدارگری برای آنان نیامده است، باشد که آنان رهنمون شوند. (3) 32: 4 خدا، کسی است که آسمان‌ها و زمین و آنچه را بین آن دواست در شش روز [و دوره آفرید، سپس بر تخت (جهانداری و تدبیر هستی) تسلّط یافت؛ برای شما غیر از او هیچ سرپرست و شفاعتگری نیست؛ آیا (غافلید) و متذکّر نمی‌شوید؟! (4) 32: 5 کارها را از آسمان تازمین تدبیر می کند؛ سپس در روزی که مقدار آن هزار سال است از آنچه شما می‌شمارید، به سوی او بالا می رود. (5) 32: 6 آن (خدا) دانای نهان و آشکار است؛ [و] شکست ناپذیر مهرورز است. (6) 32: 7 (همان) کسی که هر چیزی را که آن را آفرید، نیکوگردانید؛ و آفرینش انسان را از گِل آغاز کرد؛ (7) 32: 8 سپس نسل اورا از چکیده‌ای از آبی پست قرارداد؛ (8) 32: 9 سپس اورا مرتّب نمود و از روح خود در او دمید؛ و برای شما گوش و چشم‌ها و دل‌ها (ی سوزان) قرارداد؛ چه اندک سپاسگزاری می‌کنید. (9) 32: 10 و (کافران) گفتند:» آیا هنگامی که (ما مُردیم و) در زمین گم شدیم آیا براستی ما در آفرینش جدیدی خواهیم بود؟! «بلکه آنان ملاقات پروردگارشان را (در رستاخیز) منکرند. (10) 32: 11 بگو:» فرشته مرگ که بر شما گماشته شده، (جان) شما را بطور کامل می‌گیرد؛ سپس فقط به سوی پروردگارتان باز گردانده می‌شوید. « (11) 32: 12 و ای کاش خلافکاران را می‌دیدی هنگامی که آنان در پیشگاه پروردگارشان سرافکنده می‌شوند، (و می‌گویند:) ای پروردگار ما! دیدیم و شنیدیم؛ پس ما را بازگردان تا [کار] شایسته‌ای انجام دهیم؛ [چرا] که ما یقین پیدا کردیم. (12) 32: 13 و اگر (بر فرض) می‌خواستیم حتماً به هر شخص رهنمودش را (به اجبار) می‌دادیم. و لیکن گفتار (سنّت گونه ای) از طرف من تحقق یافته که: قطعاً جهنّم را از همه جن‌ها و مردم پرخواهم کرد! (13) 32: 14 پس (به دوزخیان می‌گویم: عذاب را) بچشید، به خاطر اینکه ملاقات این روزتان را فراموش کردید، در حقیقت ما (نیز) شما را به فراموشی سپردیم؛ و بخاطر آنچه همواره انجام می‌دادید، عذاب ماندگار را بچشید! (14) 32: 15 فقط کسانی به آیات ما ایمان می‌آورند که هر گاه بدان (آیات) یادآوری شدند، سجده کنان (بر زمین) می افتند، و با ستایش پرودگارشان تسبیح می‌گویند؛ در حالی که آنان تکبّر نمی‌ورزند. (15)