ترجمه گروهی قرآن کریم‌ صفحه 70

3: 195 پس پروردگار آنان، (دعای) شان را پذیرفت؛ به اینکه (فرمود:) من عمل هیچ عمل کننده‌ای از شما را، از مرد یا زن، تباه نخواهم کرد؛ که برخی از شما از برخی (دیگر) هستند، و کسانی که هجرت کرده، و از خانه‌هایشان بیرون رانده شده، و در راه من آزار دیده، و پیکار کرده و کشته شده‌اند، قطعاً بدی‌هایشان را از آنان می‌زُدایم؛ و حتماً آنان را در باغ‌های (بهشتی) وارد می‌کنم، که از زیر [درختان] ش نهرها روان است؛ (این) پاداشی از جانب خداست. و خدا پاداش نیکویی، نزد اوست. (195) 3: 196 هرگز، رفت و آمدِ کافران در شهرها، تو را نفریبد! (196) 3: 197 [این] کالای اندکی است؛ سپس مقصدشان جهنّم است، و چه بد بستری است! (197) 3: 198 لیکن کسانی که [خودشان را] از (عذاب) پروردگارشان حفظ می‌کنند، برایشان باغ‌های (بهشتی) است، که از زیر [درختان] ش نهرها روان است، در حالی که در آنجا ماندگارند؛ (این نخستین) پذیرایی از جانب خداست؛ و آنچه در نزد خداست، برای نیکان بهتر است. (198) 3: 199 و مسلماً از اهل کتاب، کسانی هستند که به خدا، و آنچه به سوی شما فرو فرستاده شده، و آنچه به سویشان فرو فرستاده شده، ایمان دارند؛ در حالی که برای خدا فروتنند؛ [و] آیات خدا را با بهای اندکی نمی‌فروشند. آنان برایشان، پاداش آنان، نزد پروردگارشان است. که خدا، حسابرسی سریع است. (199) 3: 200 ای کسانی که ایمان آورده‌اید! شکیبا باشید؛ و [در برابر دشمنان] شکیبایی ورزید و نگهبان مرزها باشید، و [خودتان را] از [عذاب] خدا حفظ کنید، باشد که شما رستگار شوید. (200)

4- سورة النساء

4- سورة النساء

4: 0 به نام خدای گسترده مهرِ مهرورز 4: 1 ای مردم! [خودتان را] از [عذاب پروردگارتان حفظ کنید، (همان) کسی که شما را از یک شخص آفرید؛ و از او همسرش را آفرید، و از آن دو، مردان و زنان فراوانی منتشر ساخت. و [خودتان را] از [عذاب خدایی که به (نام) او از همدیگر درخواست می‌کنید، حفظ کنید. و [خودتان را از ضرر قطع رابطه با] خویشاوندان [حفظ کنید، چرا] که خدا همواره بر شما نگهبان است. (1) 4: 2 و اموال یتیمان را به آنان بدهید؛ و (مال) پلید را، با (مال) پاکِ [نیکو] عوض نَکنید؛ و اموالِ آنان را همراه اموالتان نخورید، [چرا] که این گناهی بزرگ است! (2) 4: 3 و اگر می‌ترسید که دادگری را، در (مورد ازدواج دختران) یتیم رعایت نکنید، پس آنچه از زنان، دلخواهتان است، دو دو و (یا) سه سه و (یا) چهار چهار، به زنی بگیرید. و اگر می‌ترسید عدالت را رعایت نکنید، پس (به) یک (همسر)، یا آنچه (از کنیزان) مالک شده‌اید، (اکتفا کنید.) این [کار]، به (عیال‌وار نشدن و ستم نکردن و) منحرف نشدن نزدیک‌تر است. (3) 4: 4 و مَهریه‌های زنان را (به عنوان هدیه یا) بدهی به آنان بپردازید؛ و اگر به میل خودشان چیزی از آن را به شما [ببخشند]، آن را گوارا (و پاک و) دلچسب بخورید. (4) 4: 5 اموالتان را، که خدا (وسیله) قِوامِ (زندگی) شما قرار داده، به سبک‌سران مَدهید؛ و [لی از (فواید) آن، به آنها روزی دهید؛ و لباس بر آنان بپوشانید و با آنان سخنی پسندیده بگویید. (5) 4: 6 و یتیمان را بیازمایید تا وقتی به (سن) ازدواج برسند، پس اگر از آنان هدایت (و رشد فکری و تجربی) یافتید، پس اموالشان را به آنان بدهید. و آن را [از بیم آنکه مبادا] بزرگ شوند، با زیاده‌روی و شتاب مَخورید. و هر کس که توانگر است، پس باید (از گرفتن اجرت سرپرستی) خودداری کند؛ و کسی که نیازمند است، پس بطور پسندیده (مطابق عرف از آن مال) بخورد. و هر گاه که اموالشان را به آنان باز می‌گردانید، پس بر ایشان گواه بگیرید؛ و حسابرسیِ خدا کافی است. (6)