مهر بیکران صفحه 24

آری همه جا و همیشه سخن از او بوده , شیعه به انتظارش گریبان دریده و عیسوی چشم به راهش دوخته , کلیمی نیز به آمدنش لحظه شمرده است , همه و همه می گویند خواهد آمدآنکه جهان را مالامال از عدل می کند و خواهد آمد آنکه صلح به ارمغان می آورد, صلحی فراگیر از قله ها تا قعر دریاها,

کران تاکران را پر خواهد کرد, صحرا و دشت به عطرش رشک فردوس می شوند, و شور در دل ابرها می افکند, و زمین مستانه آنچه دارد بر طبق اخلاص می ریزد .

صلحی که از گلها به دلها نفوذ می کند, صلحی که دل سنگها رانرم کرده , سنگدلان را ذوب می کند, اینها همه امید و آمال بشربوده و هست , اینها همه وعدهائی است که پبامبران گذشته داده اند, و اینها نویدهای جانبخش امامانی است که انسانها رابه آینده ای زیبا امید می بخشند, بشنوید از حضرت امیرالمؤمنین ( ع ) که از آن دوران چگونه یاد می کنند : لو قد قام قائمنا لانزلت السماء قطرها ولاخرجت الارض نباتها . ( ( 34 ) ) آنگاه که قائم ما قیام می کند آسمان قطره هایش رانازل می کند و زمین گیاهانش را بیرون می ریزد .

این سخن اشاره به آن دارد که قبل از قیام آن بزرگوارآسمان از بارش قطراتش دریغ می کند و زمین از بیرون ریختن برکاتش بخل می ورزد و اگر چه نزول برکات از آسمان و زمین به خاطر قدوم مسعود آن ولی اللّه الاعظم است الا اینکه مردم نیز دست از کردار سابق خود برمی دارند و فرامین حضرت را به جان قبول می کنند, در نتیجه صلح و آرامش بر روی زمین سایه می افکند, و او نیز برکاتش را از مردم دریغ نمی کند و آسمان نیزرحمتش را نازل می نماید, و روایاتی بر این مضمون هست که گناه و معصیت موجب حبس برکات می گردد .

حضرت امیر المؤمنین ( ع ) در دعای کمیل

به این مهم اشاره می فرمایند و باب رحمت الهی را پیش روی بندگان گنهکارمی گشایند و راه و رسم توبه را اینگونه تعلیم می کنند : اللهم اغفر لی الذنوب التی تنزل النقم , اللهم اغفرلی الذنوب التی تغیر النعم , اللهم اغفر لی الذنوب التی تحبس الدعاء, اللهم اغفر لی الذنوب التی تنزل البلاء . ( ( 35 ) ) پروردگارا, ببخش بر من گناهانی که عذاب را نازل می کند, پروردگارا, ببخش بر من گناهانی که نعمتهارا تغییر می دهد, پروردگارا, ببخش بر من گناهانی که دعا را حبس می کند, پروردگارا, ببخش بر من گناهانی که بلا را نازل می کند .

پس بعضی گناهان موجب نزول بلا و عذاب , و بعضی موجب از بین رفتن نعمتهای الهی و حبس دعاها می گردند, درنهایت آن زمانی که تمام زمین از انواع گناه مالامال شده , هرگناهی اثر خود را می گذارد و به همین جهت زمین از خارج نمودن برکت خود امتناع می ورزد و آسمان نیز از بارش رحمتش دریغ می کند, اما وقتی که زمین از لوث گناهان پاک گردید و گناهکاران اصلاح شدند و آنچه مانع برکات بوده برداشته شد, زمین و آسمان رحمت خود را نازل می کند وگوئی دوران صلح زمین با زمینیان فرا می رسد .

نفوذ در قلبها

صلح و آرامش از نفوذ خود باز نمی ایستد و تا قلب درندگان پیش می رود و خوی درندگی را تغییر می دهد یعنی آن توحش که در ماهیتها رسوخ کرده است از بین می رود ودرندگان چنان تغییر می کنند که غریزه خونریزی را از یادمی برند, گوئی

در روزگاری که صلح و دوستی از همه چیز وهمه کس هویداست حیوانات نیز شرم از کار خود می کنند, تاحدی که ابن عباس ( رض ) در ذیل آیه شریفه ( لیظهره علی الدین کله ولو کره المشرکون ) ( ( 36 ) ) نقل می کند : .