انتظار از دیدگاه روایات اهل بیت علیهم السلام صفحه 142

1- 207. بحارالانوار، ج 53، باب من توقیعانه، ص 188، ح 10، و نیز:مجمع البیان، ج 2، ص 545، ح 344، و نیز: علی یزدی حائری، الزام الناصب، ج 2،پنجم، ص 441. - الغیبهطوسی، ص 293، ح 247. و نیز: علل الشرایع، ج 2، باب 45، ص 239، ح 4.

«به خدا سوگند، او غیبتی خواهد داشت که در آن، تنها کسانی از هلاکت نجات می یابند که خدا آنها را بر قول به امامتش ثابت قدم داشته و در دعا برای تعجیل فرج موفق نموده است.»(1)

دعا برای تعجیل در فرج

بر منتظران و پیروان صدّیق امام فرض است که در دعا کردن کوتاهی نکنند، ممکن است برای برخی این سؤال مطرح شود که امام، از مردم بی نیاز و مستغنی است، پس چه نیازی به دعا کردن دارد؟ در پاسخ به این پرسش موارد زیر را می توان برشمرد:

1 - دعای ما برای آن حضرت، تقدیم هدیه ای از شخص فقیر به رادمردی بزرگوار است که نشانگر نیاز شخص فقیر به بخشش آن کریم بزرگوار است؛ در حقیقت این عمل، شیوه بندگان نسبت به مولا و اربابشان می باشد.

2 - از آنجایی که وقت ظهور امام زمان علیه السلام از امور بداییه است - که امکان پس و پیش افتادنش هست - شاید جلو افتادن آن مشروط به جدیّت مؤمنان در دعا برای تعجیل فرج آن حضرت باشد.

3 - امام علیه السلام نیز در معرض خطرات و غم ها قرار دارد که وسایل دفع آنها، از اهل ایمان ساخته است و از مهم ترین وسایل دفع گرفتاری ها مداومت در دعا کردن و از خدا خواستن است. در روایت آمده است که امام صادق علیه السلام فرموده اند: «إنّ الدعاء یرّد القضاء ینقضه کما ینقض السلک و قد أبرم ابراماً؛ به درستی که دعا، قضاء را