ترجمه قرآن (رضایی) صفحه 507

47- سورة محمد

به نام خدای گسترده مهرِ مهرورز

کسانی که کفر ورزیدند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند، (خدا) اعمالشان را گم کرده است. (1)

و کسانی که ایمان آوردند و [کارهای شایسته انجام دادند و به آنچه بر محمد صلی الله علیه و آله فرو فرستاده شده ایمان آوردند، در حالی که آن حقّی از جانب پروردگارشان بود، (خدا) بدی‌هایشان را از آنان زدود و حالشان را اصلاح کرد. (2)

این بخاطر آن است که کسانی که کفر ورزیدند از باطل پیروی کردند، و اینکه کسانی که ایمان آوردند از حقّی که از جانب پروردگارشان بود پیروی کردند؛ اینگونه خدا برای مردم مثل‌هایشان را می‌زند. (3)

و هنگامی که با کسانی که کفر ورزیدند روبرو شدید، پس گردن‌ها (یشان) را بزنید، تا هنگامی که کاملًا بر آنان مسلّط شوید پس (اسیران را) محکم به بند کشید؛ پس یا بعد (از آن) منّت گذارید (و آزادشان کنید) یا (در برابر آزادی آنان) تاوان بگیرید، تا اینکه جنگ بارهای سنگینش را (بر زمین) نهد، این (فرمان خداست). و اگر (بر فرض) خدا می‌خواست حتماً از آنان انتقام می‌گرفت، و لیکن (می‌خواهد) تا برخی از شما را با برخی [دیگر] بیازماید. و کسانی که در راه خدا کشته شدند، پس (خدا) اعمالشان را گم نمی‌کند؛ (4)

بزودی آنان را راهنمایی می‌کند و حالشان را اصلاح می‌کند؛ (5)

و آنان را وارد بهشت می‌کند، در حالی که آن را به آنان شناسانده بود. (6)

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اگر (دین) خدا را یاری کنید، شما را یاری می‌کند؛ و گام‌هایتان را استوار می‌دارد. (7)

و کسانی که کفر ورزیدند، نگونساری [و مرگ بر آنان باد! و اعمالشان گم‌باد. (8)

این بخاطر آن است که آنان از آنچه خدا فرو فرستاده ناخشنود بودند، پس خدا اعمالشان را تباه کرد. (9)

و آیا در زمین گردش نکردند تا بنگرند چگونه بوده است فرجام کسانی که پیش از آنان بودند، خدا آنان را در هم کوبید؛ و برای کافران همانند آن است! (10)

این بخاطر آن است که خدا سرپرست کسانی است که ایمان آوردند؛ و (بخاطر) اینکه کافران هیچ سرپرستی برای آنان نیست. (11)