- مقدمه 1
- بخش اول؛ اعتبار سندی، تنها راه اثبات اعتبار روایات نیست 2
- اشاره 2
- وحید بهبهانی 3
- محقق حلی 5
- محقق همدانی 5
- آخوند خراسانی 7
- محقق نائینی 10
- محقق عراقی 13
- محقق اصفهانی 16
- آیه اللّه العظمی حکیم 18
- بخش دوم؛ نقد برخورد شدید کتاب مشرعه با روایات مهدویت 19
- اشاره 19
- روایت معتبری که از پذیرفته نشدن توبه در زمان ظهور سخن می گوی 24
- روایتی که از ایمان و صلاح عموم مردم و نیز آشتی عموم درندگان 34
- روایاتی که مدت زمان ظهور حضرت را تعیین می کند 38
- روایتی که ادعای مشاهده را در زمان غیبت کبری کذب می داند 41
- درباره سند 42
- درباره محتوای روایت 44
- روایت معتبری که بر قتل راضیان به قتل سید الشهداء دلالت دارد 45
- روایت عمری که توجیهی برای ممنوعیت ذکر نام حضرت دارد 56
- اشاره 58
- اشاره 60
- مهر و قهر 60
- دفاع ما 60
- روایات مهر 61
- مهر امامان 61
- روایات قهر 69
- روایات سیره پیامبر و سیره امام 84
- درباره سند روایات قهر 92
مقدمه
در نقدی دیگر بر کتاب «مشرعه بحارالانوار» به مقدمه کتاب نیز پرداخته ایم. در آنجا آورده ایم:
1- برای اثبات اعتبار روایات، نباید تنها اعتبار سندی را مطرح ساخت و گفت که اکثر روایات مجموعه های روایی اعتبار ندارند؛ بلکه باید به همهِ راهها و اسباب اعتبار بخش توجه کرد و در نظر داشت که مبنای بسیاری از عالمان شیعه، بلکه اکثریت قریب به اتفاق آنان، حجّیت خبر موثق به است.
2- برای ورود به اقیانوس روایات، باید مقدمات و زمینه هایی فراهم آید؛ که نویسنده محترم مشرعه بحارالانوار از آنها کمتر سخن گفته است. ایشان گویا فکر کرده اند که حذف روایات راحت ترین و ساده ترین راه حل است و مسؤ ولیت فهم روایات را از دوش ما بر می دارد؛ در حالی که این نظر صحیح نیست.
در آنجا ما وعده داده ایم که در آینده به این دو مبحث بپردازیم:
الف) راههای اثبات اعتبار روایات ؛
ب) زمینه ها و مقدمات لازم برای ورود به اقیانوس روایات و بهره مندی درست از علوم اهل بیت(ع).
اکنون در پی آنیم که برخورد شدید کتاب مشرعه بحارالانوار با روایات مهدویت را نقد کنیم؛ ولی ناگزیریم که سخن را در دو بخش مطرح کنیم:
الف) اعتبار سندی، تنها راه اثبات اعتبار روایات نیست ؛