پیشگفتار
(یا صاحب ا لزّمان ا درکنا)
خدا همه خلایق را به «اطاعت از حضرت مهدی (علیه السلام)» فرا خوانده است، زیرا اطاعت از او «اطاعت از پیغمبر (صلی الله علیه وآله وسلم)» است و اطاعت از پیغمبر (صلی الله علیه وآله وسلم) «اطاعت از پروردگار جلّ جلاله»، و خدا همه عالم را برای عبادت و اطاعت از خویش آفرید.
(وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالاِْنْسِ اِلاّ لِیَعْبُدوُنِ). (1).
«من جنّ و بشر را جز برای عبادت خویش نیافریدم».
برای «اطاعت از مهدی (علیه السلام)» باید ولایت و محبت او را در دل داشت، و برای حصول محبّت او باید او را شناخت.
بدون «شناختِ» مهدی (علیه السلام) «محبّتِ» او در دل نمی نشیند. و بدون محبت او اطاعت و «تبعیت» از او شکل نمی گیرد. و بدون تبعیت از او «دین داری» تحقق نمی پذیرد. و بدون دین داری سرگشتگی و «ضلالت» و واماندن در
1- 1. سوره ذاریات 51.، آیه 56.