- پیشگفتار 1
- اشاره 4
- فصل اول: کلیات 4
- معنای لغوی ترجمه 5
- معنای اصطلاحی ترجمه 6
- سبک های ترجمه 7
- اصول ترجمه 9
- 2. فهم آسان 10
- اشاره 10
- 1. روشن و روشنگر 10
- ویژگی های قرآن راهنمای اصول ترجمه 10
- 3. پیراسته از کژی و ناراستی و پیچیدگی 11
- 4. شیوا و فصیح 11
- اصل دوم 12
- اصل سوم 12
- اصل چهارم 12
- اصل اول 12
- اشاره 13
- ضرورت نقد و بررسی ترجمه های قرآن 13
- نمونه ی اول 14
- نمونه ی دوم 16
- ابزار ترجمه 17
- معیارهای درستی ترجمه 18
- اشاره 20
- فصل دوم: لغزش گاه ها در ترجمه ی قرآن 20
- مقدمه 21
- اشاره 24
- بخش اول: معانی واژه ها 24
- 1. واژه ی «سیما» 24
- 2. واژه ها ی«اِبِِِل»،«ضَأن» و «مَعز» و نیز «بَقر» و «غَنَم» 29
- 3. فعل«یحزُن» 33
- 4. فعل «یلبِسُ» 35
- 4. «جمعوا لکم» 39
- اشاره 41
- نقد و بررسی 41
- 5. «ثالِثُ ثَلاثَه» 41
- 6. واژه ی «أنعام» 44
- 7. واژه ی «اِن» 47
- 8. «ه» وحدت 51
- 1. فعل «اَدری» 54
- اشاره 54
- بخش دوم: هیأت کلمه 54
- 2. فعل «لا تَعْدُ» 56
- 3. فعل های«لا یُعَذِّبُ» و «لا یُوثِقُ» 57
- 4. وصف «الْمُسْتَعانُ» 58
- 5. کلمه ی «وَرِق» 60
- 6. کلمه ی «عَمَدٍ» 62
- 7. کلمه ی«أَصابِع» 65
- 8. کلمه ی «بَشَر» 66
- 1. «طَعامٌ» 71
- بخش سوم: خطا در شناخت جایگاه کلمه در جمله و جمله درکلام (نحو) 71
- اشاره 71
- 2. عبارت «ما تُنْهَوْنَ» 73
- 3. جایگاه نحوی«رَطْبٍ وَلا یابِسٍ» 76
- 4. مضارع مجزوم در جواب طلب 80
- 5. «بِدَمٍ کذِبٍ» 86
- 6. ترکیب «جَنَّاتُ النَّعِیمِ» 90
- 7. «الْکفَّارَ» 92
- نمونه ای از موقعیت جمله در کلام 94
- اشاره 98
- بخش چهارم: کاستی ها 98
- 1. معنای«اَلْغَیب» 98
- اشاره 100
- 2. معنای «الَّذِینَ» 100
- مفاد «الذین» 104
- 3. معنای «باء» در«بِرُؤُسِکُمْ» و«بِوُجُوهِکُمْ» 105
- اشاره 105
- عطف بر محل 106
- بخش پنجم: افزوده ها 109
- نمونه ی نخست 109
- اشاره 109
- نمونه ی دوم 111
- نمونه ی سوم 112
- نمونه ی چهارم 114
- اشاره 114
- ظرافتی قرآنی 116
- نمونه ی پنجم 118
- بخش ششم: قرائن کلامی 121
- اشاره 121
- نمونه هایی از قرائن 122
- نمونه ی نخست 122
- نمونه ی دوم 123
- نمونه ی سوم 124
- نمونه ی چهارم 126
- نکته ی پایانی 128
- فصل سوم: ترجمه ی مبسوط؛ ترجمه ای مطلوب از قرآن 135
- اشاره 135
- تفاوت ترجمه ی مبسوط با تفسیر 138
- نمونه ی نخست 141
- نمونه هایی چند از ترجمه ی مبسوط 141
- نمونه ی دوم 143
- نمونه ی سوم 144
- نمونه ی چهارم 145
- نمونه ی پنجم 147
- نمونه ی ششم 147
- نمونه ی هفتم 149
- نمونه ی هشتم 151
- نمونه ی نهم 151
- نمونه ی دهم 152
- نمونه ی یازدهم 153
- نمونه ی دوازدهم 154
- اشاره 156
- فصل چهارم: قواعدی ادبی _ بلاغی 156
- معنای لغوی تضمین 157
- اشاره 157
- تضمین 157
- معنای اصطلاحی تضمین 157
- نمونه هایی از تضمین 162
- نمونه ی نخست 162
- نمونه ی دوم 163
- نمونه ی سوم 164
- نمونه ی چهارم 165
- نمونه ی پنجم 166
- چند نکته درباره ی تضمین 167
- معنای لغوی احتباک 170
- احتباک یا حذف مقابلی 170
- اشاره 170
- معنای اصطلاحی احتباک 171
- نمونه ی نخست 174
- نمونه هایی از احتباک 174
- نمونه ی دوم 175
- نمونه ی سوم 176
- نمونه ی چهارم 177
- نمونه ی پنجم 179
- نمونه ی ششم 180
- استعمال لفظ در بیش از یک معنا 184
- دلیل اول. قرآن کتابی مبین است 185
- دلایل استعمال لفظ در بیش از یک معنا 185
- دلیل دوم. قرآن و آیات آن نور است 186
- دلیل سوم. قرآن و آیات آن، هدایت گر است 187
- شبهه ی نخست 189
- پاسخ به دو شبهه 189
- شبهه ی دوم 191
- خلاصه مباحث گذشته 193
- عوامل تعدد معانی در آیات قرآن 193
- نمونه ی نخست 194
- نمونه هایی از استعمال یک لفظ یا یک عبارت در بیش از یک معنا 194
- نمونه ی دوم 196
- قرینه ی مقابله 197
- اشاره 197
- نمونه هایی از قرینه ی مقابله 199
- نمونه ی نخست 199
- نمونه ی دوم 201
- نمونه ی سوم 203
- نمونه ی چهارم 204
- روایت اول 208
- دو نمونه از اعتبار قرینه ی مقابله در روایات 208
- روایت دوم 210
- تقدیم و تأخیر کلمات 212
- اشاره 212
- نمونه ی نخست 213
- نمونه ی دوم 214
- نمونه ی سوم 216
- فهرست منابع و مآخذ 222
- اشاره 222
- ترجمه های قرآن کریم 224
- فهرست نمایه (آیات) 226
صفحه 1
پیشگفتار
قرآن، از همان آغاز ظهورش، دل ها را به زیبایی اش شیفته ی خود کرد، خردها را به راستی و درستی اش در اختیار گرفت، اندیشه ها را به حقایق و معارفش پرورید، خرافات را زدود و غل و زنجیرها را از دست ها و پاها گشود.
قرآن، کتابی است که از آغاز تا پایانش کلام خداست؛ نه جمله ای بر آن افزوده شده، نه کلمه ای از آن کاسته شده است؛ از این رو آنچه بدان فرا می خواند، عین صواب وحقیقت محض است و در پذیرش رهنمودهایش دغدغه ای نیست.
این است که اهل ایمان با اشتیاقی ستودنی روی به قرآن آورده، خواهان آنند که آموزه های دینی خویش را از کتاب الهی _ که هیچ تردیدی در آن نیست _ فراگیرند.
خود در وصف خویش می گوید: «إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ یَهْدی لِلَّتی هِیَ أَقْوَمُ