- پیشگفتار 1
- اشاره 4
- فصل اول: کلیات 4
- معنای لغوی ترجمه 5
- معنای اصطلاحی ترجمه 6
- سبک های ترجمه 7
- اصول ترجمه 9
- 1. روشن و روشنگر 10
- ویژگی های قرآن راهنمای اصول ترجمه 10
- اشاره 10
- 2. فهم آسان 10
- 4. شیوا و فصیح 11
- 3. پیراسته از کژی و ناراستی و پیچیدگی 11
- اصل چهارم 12
- اصل سوم 12
- اصل اول 12
- اصل دوم 12
- اشاره 13
- ضرورت نقد و بررسی ترجمه های قرآن 13
- نمونه ی اول 14
- نمونه ی دوم 16
- ابزار ترجمه 17
- معیارهای درستی ترجمه 18
- فصل دوم: لغزش گاه ها در ترجمه ی قرآن 20
- اشاره 20
- مقدمه 21
- 1. واژه ی «سیما» 24
- اشاره 24
- بخش اول: معانی واژه ها 24
- 2. واژه ها ی«اِبِِِل»،«ضَأن» و «مَعز» و نیز «بَقر» و «غَنَم» 29
- 3. فعل«یحزُن» 33
- 4. فعل «یلبِسُ» 35
- 4. «جمعوا لکم» 39
- اشاره 41
- نقد و بررسی 41
- 5. «ثالِثُ ثَلاثَه» 41
- 6. واژه ی «أنعام» 44
- 7. واژه ی «اِن» 47
- 8. «ه» وحدت 51
- بخش دوم: هیأت کلمه 54
- اشاره 54
- 1. فعل «اَدری» 54
- 2. فعل «لا تَعْدُ» 56
- 3. فعل های«لا یُعَذِّبُ» و «لا یُوثِقُ» 57
- 4. وصف «الْمُسْتَعانُ» 58
- 5. کلمه ی «وَرِق» 60
- 6. کلمه ی «عَمَدٍ» 62
- 7. کلمه ی«أَصابِع» 65
- 8. کلمه ی «بَشَر» 66
- اشاره 71
- 1. «طَعامٌ» 71
- بخش سوم: خطا در شناخت جایگاه کلمه در جمله و جمله درکلام (نحو) 71
- 2. عبارت «ما تُنْهَوْنَ» 73
- 3. جایگاه نحوی«رَطْبٍ وَلا یابِسٍ» 76
- 4. مضارع مجزوم در جواب طلب 80
- 5. «بِدَمٍ کذِبٍ» 86
- 6. ترکیب «جَنَّاتُ النَّعِیمِ» 90
- 7. «الْکفَّارَ» 92
- نمونه ای از موقعیت جمله در کلام 94
- 1. معنای«اَلْغَیب» 98
- اشاره 98
- بخش چهارم: کاستی ها 98
- 2. معنای «الَّذِینَ» 100
- اشاره 100
- مفاد «الذین» 104
- اشاره 105
- 3. معنای «باء» در«بِرُؤُسِکُمْ» و«بِوُجُوهِکُمْ» 105
- عطف بر محل 106
- اشاره 109
- بخش پنجم: افزوده ها 109
- نمونه ی نخست 109
- نمونه ی دوم 111
- نمونه ی سوم 112
- اشاره 114
- نمونه ی چهارم 114
- ظرافتی قرآنی 116
- نمونه ی پنجم 118
- بخش ششم: قرائن کلامی 121
- اشاره 121
- نمونه هایی از قرائن 122
- نمونه ی نخست 122
- نمونه ی دوم 123
- نمونه ی سوم 124
- نمونه ی چهارم 126
- نکته ی پایانی 128
- اشاره 135
- فصل سوم: ترجمه ی مبسوط؛ ترجمه ای مطلوب از قرآن 135
- تفاوت ترجمه ی مبسوط با تفسیر 138
- نمونه ی نخست 141
- نمونه هایی چند از ترجمه ی مبسوط 141
- نمونه ی دوم 143
- نمونه ی سوم 144
- نمونه ی چهارم 145
- نمونه ی ششم 147
- نمونه ی پنجم 147
- نمونه ی هفتم 149
- نمونه ی هشتم 151
- نمونه ی نهم 151
- نمونه ی دهم 152
- نمونه ی یازدهم 153
- نمونه ی دوازدهم 154
- اشاره 156
- فصل چهارم: قواعدی ادبی _ بلاغی 156
- اشاره 157
- تضمین 157
- معنای لغوی تضمین 157
- معنای اصطلاحی تضمین 157
- نمونه ی نخست 162
- نمونه هایی از تضمین 162
- نمونه ی دوم 163
- نمونه ی سوم 164
- نمونه ی چهارم 165
- نمونه ی پنجم 166
- چند نکته درباره ی تضمین 167
- اشاره 170
- احتباک یا حذف مقابلی 170
- معنای لغوی احتباک 170
- معنای اصطلاحی احتباک 171
- نمونه ی نخست 174
- نمونه هایی از احتباک 174
- نمونه ی دوم 175
- نمونه ی سوم 176
- نمونه ی چهارم 177
- نمونه ی پنجم 179
- نمونه ی ششم 180
- استعمال لفظ در بیش از یک معنا 184
- دلایل استعمال لفظ در بیش از یک معنا 185
- دلیل اول. قرآن کتابی مبین است 185
- دلیل دوم. قرآن و آیات آن نور است 186
- دلیل سوم. قرآن و آیات آن، هدایت گر است 187
- شبهه ی نخست 189
- پاسخ به دو شبهه 189
- شبهه ی دوم 191
- خلاصه مباحث گذشته 193
- عوامل تعدد معانی در آیات قرآن 193
- نمونه هایی از استعمال یک لفظ یا یک عبارت در بیش از یک معنا 194
- نمونه ی نخست 194
- نمونه ی دوم 196
- قرینه ی مقابله 197
- اشاره 197
- نمونه ی نخست 199
- نمونه هایی از قرینه ی مقابله 199
- نمونه ی دوم 201
- نمونه ی سوم 203
- نمونه ی چهارم 204
- دو نمونه از اعتبار قرینه ی مقابله در روایات 208
- روایت اول 208
- روایت دوم 210
- اشاره 212
- تقدیم و تأخیر کلمات 212
- نمونه ی نخست 213
- نمونه ی دوم 214
- نمونه ی سوم 216
- فهرست منابع و مآخذ 222
- اشاره 222
- ترجمه های قرآن کریم 224
- فهرست نمایه (آیات) 226
پس آن روز چنین عذاب کرده نشود چون عذاب او احدی *و بند کرده نشود چون بند کردن او احدی (شعرانی).
ترجمه ی صحیح چنین است:
پس آن روز، کسی چون عذاب کردن او عذاب نکند.* و هیچ کس چون به بند کشیدن او، به بند نکشد. (گرمارودی).
شایان ذکر است برخی از ترجمه های کهن، فعل های یاد شده را مجهول معنا کرده اند؛ ولی نه از سر غفلت، بلکه به گمان قوی، بر اساس قرائتی دیگر بوده است.
دقت نداشتن به معلوم و مجهول بودن افعال در ترجمه ها امری شایع است مانند: «یُرْجَع » در آیه ی123 سوره ی هود و«یُرْجَعُون » در بسیاری از آیات.
4. وصف «الْمُسْتَعانُ»
در این دو آیه:
وَاللهُ الْمُسْتَعانُ عَلی ما تَصِفُونَ؛(1)
و بر آنچه توصیف می کنید، خدا یاری ده است (فولادوند).
1- سوره ی یوسف (12)، آیه ی 18.