فرهنگ الفبایی مهدویت پیرامون حضرت مهدی (عج) صفحه 245

«یمانی و سفیانی همچون دو اسب مسابقه اند.»

«الیَمانِیُ وَ السُّفیانِیُ کَفَرَسَی رِهانٍ»

(همان، باب 18، ح 15.)

خسف به بیداء

فرو برده شدن در «بَیْداء» - که از آن در روایات «خسف به بیداء» تعبیر شده است - از نشانه های ظهور حضرت مهدی علیه السلام است.

این نشانه در احادیثی که درباره سفیانی سخن گفته اند، فراوان ذکر شده است.

(الغیبه، ص 304، ح 14.)

واژه «خَسْف» به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است و «بَیداء» نام سرزمینی بین مکه و مدینه است.

(لسان العرب، ماده خسف و بیداء.)

ظاهراً منظور از «خسف به بیداء» آن است که سفیانی با لشکری عظیم به قصد جنگ با حضرت مهدی علیه السلام عازم مکه می شود؛ اما در بین مکه و مدینه - در محلی که به سرزمین «بیداء» معروف است - به گونه ای معجزه آسا، به امر خداوند، در دل زمین فرو می روند.