فرهنگ الفبایی مهدویت پیرامون حضرت مهدی (عج) صفحه 358

شرید

یکی از القاب حضرت مهدی علیه السلام «شَرید»، به معنای آواره است. از این جهت که آن حضرت در دوران غیبت، منزلی معیّن و خاصّ ندارد، به این لقب خوانده شده است. اصبغ بن نباته گوید:

از امیرالمؤمنین علیه السلام شنیدم که می فرمود:

«صاحب این امر، شرید (آواره)، طرید (رانده)، فرید (تک) و وحید (تنها) است.»

(کمال الدین، ج 1، باب 26، ح 13.)

شریعیه

«شریعیه» از غلاه شیعه و پیرو مردی به نام شریعی بودند. او می گفت:

خدای تعالی در کالبد پنج تن اندر آمد که عبارت اند از:

رسول خدا صلی الله علیه و آله، علی علیه السلام فاطمه علیها السلام، حسن علیه السلام و حسین علیه السلام. شریعیه پندارند:

این پنج تن خدایانند و آن را اضدادی است؛ اما درباره آن اضداد اختلاف کرده اند.