نشان نزول: شان نزول آیات قرآن مجید صفحه 153

معرفی رحمان

معرفی رحمان

شأن نزول آیه های 1 تا 6 سوره رحمان

خوی حیوانی اعراب دوره جاهلیت، آنان را به قتل و خون ریزی، تجاوز و شهوت رانی و هر آن چه که مظهر حیوانیت و خشونت بود، وا می داشت و این روحیه حتی در انتخاب نام فرزندان نیز اثر می گذاشت. انتخاب نام هایی چون معاویه، ابوسفیان، ابوجهل و ابوهریره در این راستا بود. آنان با لطافت و زیبایی مخالفت می ورزیدند و از آن دوری می جستند. بنابراین، دختران را زنده به گور می کردند و برای زن جایگاه مناسبی قایل نبودند و اسم هایی چون رحمان، رحیم و مجید برایشان ناآشنا بود و این نام ها را انتخاب نمی کردند. هنگامی که آیه 60 سوره فرقان بر پیامبر نازل شد و آنان را به سجده در برابر خداوند رحمان دعوت نمود، بهانه جویی کردند و گفتند: این رحمان کیست و چیست؟ ما شخصی به این نام نمی شناسیم. تنها فردی که به این نام می شناسیم در یمن ساکن است. آیا او را پرستش کنیم؟ آیه های نخست سوره رحمن نازل شد و رحمن را معرفی کرد. نام رحمان پس از نام اللّه، گسترده ترین مفهوم را در میان نام های پروردگار دارد؛ آیه های 1 تا 6 سوره رحمان؛ پروردگار را چنین معرفی می کند:

[خدای ]رحمان«» قرآن را یاد داد«» انسان را آفرید«»به او بیان آموخت«» خورشید و ماه بر حسابی [روان]اند«» و بوته و درخت چهره سایانند«».(1)