یاری آفتاب صفحه 122

می رود. اصحاب آن حضرت نیز به واسطه ی ایشان کسب شرافت و سیادت کرده اند، و جزو سروران شهداء قرار گرفته اند.

از آن جا که این عدّه، گرانبهاترین کالای زندگی خویش را – با معرفت و محبت – در راه یاری امام زمان خود در طبق اخلاص نهادند، به بالاترین حدّ یاری امام زمان (ع) دست یافتند. امیرالمؤمنین (ع) نیز بالاترین حدّ یاری اهل بیت (ع) را جنگ با دشمنان ایشان دانسته اند، و ثواب این عمل را بالاترین درجه ی سعادت اخروی شمرده اند:

مَن اَحَبَّنا بِقَلبِهِ وَ اَعانَنا بِلِسانِهِ وَ قاتََلَ مَعَنا اَعداءَنا بِیَدِهِ فَهُم مَعَنا فِی دَرَجَتِنا وَ مَن اَحَبَّنا وَ اَعانَنا بِلِسانِهِ وَ لَم یُقاتِل مَعَنا اَعداءَنا فَهُوَ اَسفَلُ مِن ذلِکَ بِدَرَجَهٍ(1)

کسی که ما را با قلبش دوست بدارد و با زبانش یاری کند، و همراه ما با دشمنان ما با همه ی امکاناتش بجنگد پس (در قیامت) با ما و در درجه ی ما خواهد بود. و کسی که ما را دوست داشته باشد و با زبانش یاری کند، ولی همراه ما با دشمنان ما نجنگد، یک درجه پایین تر قرار دارد.

کسانی که می خواهند به بالاترین درجه ی یاری امام (ع) دست یابند، باید به جنگ با دشمنان اهل بیت (ع) برخیزند و جان خویش را دراین راه بذل نمایند. اصحاب امام حسین (ع) نمونه ی بارز این نوع یاری امام هستند.9.