یاری آفتاب صفحه 124

حَبیبُ لا یجیبُ حَبیبَهُ

دوستی که پاسخ دوستش را نمی دهد.

بعد سخنانی خطاب به آن حضرت گفت و سپس به ارواح شهدا سلام نمود و عرض کرد:

قسم به خداوندی که پیامبر (ص) را به حق مبعوث کرد، ما با شما در هر آنچه شما وارد شدید، شریک شدیم.

عطیه از جابر پرسید: ما که کوه و دشتی را طی نکردیم و شمشیر نزدیم، در حالی که بین سرها و بدن های ایشان و نیز بین آن ها و فرزندانشان جدایی افتاد، و زن های ایشان همسران خود را از دست دادند. پس چگونه ما با ایشان شریک شدیم؟!

جابر در پاسخ گفت:

یا عَطِیّهُ سَمِعتُ حَبیبی رَسُولَ اللهِ(ص) یَقولُ: مَن اَحَبَّ قَوماً حُشِرَ مَعَهُم وَ مَن اَحَبَّ عَمَلَ قَومٍ اُشرِکَ فِی عَمَلِهِم

ای عطیه! از حبیبم رسول خدا (ص) شنیدم که فرمودند: کسی که گروهی را دوست بدارد، با آن ها محشور می شود. و کسی که عمل گروهی را دوست بدارد، در عمل آن ها شریک دانسته می شود.

سپس اضافه می کند:

وَالَّذی بَعَثَ مُحَمَّداً(ص) بِالحَقِ اِنَّ نِیَّتی وَ نِیَّهَ اَصحابی عَلی ما مَضی عَلَیهِ الحُسَینُ(ع) وَ اَصحابُهُ (1)6.