- سخن ناشر 1
- پیش گفتار 5
- یاری امام؛ یاری خداوند 7
- فصل اول: اهمیت یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف و اقسام آن 7
- بی نیازی خدا از یاری غیر 8
- بی نیازی امام (ع) از یاری دیگران 10
- یاری کردن امام (ع)؛ لطف امام (ع) 11
- کاستن از غربت امام (ع) 13
- معرفی امام غریب 14
- اقسام یاری امام عصر (عج) 18
- دین شناسی 21
- فصل دوم: یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف با قلب 21
- آثار تفقّه در دین 27
- تفقّه در دین 30
- ثبات در دینداری 35
- تهذیب قلب از گناهان 38
- یاری امام (ع) با محبت به ایشان 43
- تهذیب زبان یا اولین مرحله ی یاری امام (ع) 45
- فصل سوم: یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف با زبان 45
- وظیفه تبلیغ دین 47
- رعایت تخصص ها و قابلیت ها در تبلیغ دین 54
- دفاع فرهنگی از دین 61
- پاداش ایستادگی در برابر دشمنان دین و نجات بیچارگان 65
- توجه و عنایت ائمّه (ع) به یاران خویش 71
- فصل چهارم: یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف با عمل 78
- اشاره 78
- تبلیغِ عملی دین 79
- امیر مؤمنان (ع) الگوی مؤمنان 84
- جذب افراد به تشیع با عمل 87
- ورع و احتیاط در دین 90
- ورع و عفّت خانم ها 95
- نظر شرع مقّدس در مورد عبادات بانوان 98
- کلام حضرت زهرا (س) در مورد قرب زن به پروردگار 101
- ضرورت تعلیم و تعلّم برای زنان 104
- ارزش کانون خانواده 107
- دست دادن با نامحرم 114
- نگاه شهوت آلود 114
- رعایت عفاف در ارتباط با نامحرم 114
- اشاره 114
- شوخی با نامحرم 116
- ملاقات با زن نامحرم بدون اجازه ی ولی او 118
- فصل پنجم: یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف با یاری امام حسین عجله الله تعالی فرجه الشریف 120
- یاری امام حسین (ع)، بالاترین درجه ی یاری امام عصر (ع) 120
- یاری سیدالشهدا (ع) در زمان ما 123
- شعار امام عصر و یارانش 130
- اشاره 133
- احوال یاران امام حسین (ع) 133
- سعیدبن عبدالله حنفی 136
- برادران غفاری 138
- عابس بن ابی شبیب 139
- عمروبن جُناده 140
- «حبیب بن مظاهر» و «مسلم بن عوسجه» 143
- عمروبن قرظه انصاری 144
- غلام ترک 145
- فداکاری های بانوان کربلا 148
- اشاره 148
- نمونه ی اول 149
- نمونه ی دوم 150
- نمونه ی سوم 151
- نمونه ی چهارم 153
- یاری سیدالشهدا (ع) از طریق زیارت ایشان 154
- زیارت عاشورا 162
- فهرست منابع 168
کرده اند. در اینصورت بیش تر مدیون لطف و عنایت ایشان قرار گرفته اند. چون همه این تلاشها چیزی جز فضل و محبت امام (ع) در حقّ آن ها نبوده است.
کاستن از غربت امام (ع)
فایده این انجام وظیفه در درجه ی اول برای خود آن هاست که موفق به ادای این مهم ترین تکلیف الهی شده اند. و در درجه ی بعد شکر نعمت امام (ع)، دیگران – غیر شیعیان و شیعیان غافل – را هم بیدار می کند و باعث می شود تا آن ها هم به وظیفه ی شکرگزاری از این نعمت بخوبی عمل کنند؛ در نتیجه از غربت امام عصر (ع) برای همه ی آن ها کاسته می گردد.
بنا بر این، یاری کردن امام غریب (ع)، به طور نسبی، ایشان را از غربت – در درجه ی اول برای خود یاری کنندگان و سپس دیگران – خارج می سازد.
شیعیان امام شناس، باید شکر نعمت بزرگ معرفت امام (ع) را با قلب و زبان و عمل خویش به جای آورند، تا برای غیر شیعه و همچنین شیعیان غافل نیز، امام زمان (ع) مطرح شود، و آن ها هم بفهمند که در ارتباط با حضرت چه وظایفی دارند.
سه معنای اول غربت، در حقیقت به عدم معرفت و اعتقاد به آن حضرت بر می گردد. بعضی ها اصلاً نمی دانند که امام زمان (ع) کیست، برخی نسبت به اوصاف حضرت (ع) بیگانه هستند. کسانی هم که ایشان را می شناسند، نوعاً در قدرشناسی قلبی و زبانی و عملی از