یاری آفتاب صفحه 143

است هر کس در هر سنّ و سالی – چه پیر و چه جوان – می تواند از همه ی هستی خویش در این راه بگذرد، و تمام توانایی خود را به کار بندد.

«حبیب بن مظاهر» و «مسلم بن عوسجه»

«حبیب بن مظاهر» و «مسلم بن عوسجه» که هر دو از اصحاب پیامبر اسلام (ع) بودند با این که در سنّ پیری بودند، اما باقیمانده ی توان خود را به پیشگاه امامشان تقدیم کرده، و همّ و غمی جز یاری امام (ع) نداشتند.

ابتدا «مسلم بن عوسجه» وارد میدان شد و در مبارزه با دشمن پایداری کرد. بر هول و هراس جنگ شکیبایی کرد، تا این که روی زمین افتاد، در حالی که هنوز رمقی در بدن داشت. امام حسین (ع) – در حالی که حبیب بن مظاهر – همراه ایشان بود، بر بالینش رفتند و فرمودند: مسلم! خدا تو را رحمت کند سپس این آیه را تلاوت کردند:

مِنهُم مَن قَضی نَحبَهُ وَ مِنهُم مَن یَنتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبدیلاً (1)

بعضی از آن ها از دنیا رفتند و بعضی دیگر در انتظار هستند و (درراه و روش گذشتگان خود) هیچگونه تغییری ایجاد نکردند.

حبیب به مسلم نزدیک شد و گفت: تحمّل مرگ، تو برای من3.