- سخن ناشر 1
- پیش گفتار 5
- فصل اول: اهمیت یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف و اقسام آن 7
- یاری امام؛ یاری خداوند 7
- بی نیازی خدا از یاری غیر 8
- بی نیازی امام (ع) از یاری دیگران 10
- یاری کردن امام (ع)؛ لطف امام (ع) 11
- کاستن از غربت امام (ع) 13
- معرفی امام غریب 14
- اقسام یاری امام عصر (عج) 18
- دین شناسی 21
- فصل دوم: یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف با قلب 21
- آثار تفقّه در دین 27
- تفقّه در دین 30
- ثبات در دینداری 35
- تهذیب قلب از گناهان 38
- یاری امام (ع) با محبت به ایشان 43
- تهذیب زبان یا اولین مرحله ی یاری امام (ع) 45
- فصل سوم: یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف با زبان 45
- وظیفه تبلیغ دین 47
- رعایت تخصص ها و قابلیت ها در تبلیغ دین 54
- دفاع فرهنگی از دین 61
- پاداش ایستادگی در برابر دشمنان دین و نجات بیچارگان 65
- توجه و عنایت ائمّه (ع) به یاران خویش 71
- اشاره 78
- فصل چهارم: یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف با عمل 78
- تبلیغِ عملی دین 79
- امیر مؤمنان (ع) الگوی مؤمنان 84
- جذب افراد به تشیع با عمل 87
- ورع و احتیاط در دین 90
- ورع و عفّت خانم ها 95
- نظر شرع مقّدس در مورد عبادات بانوان 98
- کلام حضرت زهرا (س) در مورد قرب زن به پروردگار 101
- ضرورت تعلیم و تعلّم برای زنان 104
- ارزش کانون خانواده 107
- اشاره 114
- نگاه شهوت آلود 114
- رعایت عفاف در ارتباط با نامحرم 114
- دست دادن با نامحرم 114
- شوخی با نامحرم 116
- ملاقات با زن نامحرم بدون اجازه ی ولی او 118
- یاری امام حسین (ع)، بالاترین درجه ی یاری امام عصر (ع) 120
- فصل پنجم: یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف با یاری امام حسین عجله الله تعالی فرجه الشریف 120
- یاری سیدالشهدا (ع) در زمان ما 123
- شعار امام عصر و یارانش 130
- اشاره 133
- احوال یاران امام حسین (ع) 133
- سعیدبن عبدالله حنفی 136
- برادران غفاری 138
- عابس بن ابی شبیب 139
- عمروبن جُناده 140
- «حبیب بن مظاهر» و «مسلم بن عوسجه» 143
- عمروبن قرظه انصاری 144
- غلام ترک 145
- فداکاری های بانوان کربلا 148
- اشاره 148
- نمونه ی اول 149
- نمونه ی دوم 150
- نمونه ی سوم 151
- نمونه ی چهارم 153
- یاری سیدالشهدا (ع) از طریق زیارت ایشان 154
- زیارت عاشورا 162
- فهرست منابع 168
سازند، به سهم خود از کفران نعمت ایشان مصون مانده اند و از پاداش این کار برخوردار می گردند.
البته معرفی امام زمان (ع) برای همه شیعیان یک تکلیف است، امّا خدای متعال – به فضل و کرم خود بر انجام این وظیفه ی عقلی، ثواب و پاداش بسیار مترتّب ساخته است.
امام حسن عسکری (ع) از قول امام سجاد (ع) نقل فرموده اند:
اَوحَی اَللهُ تعالی اِلی موسی حَبِّبنی اِلی خَلقی وحَبِّب خَلقی اِلَیَّ
خدای متعال به حضرت موسی (ع) وحی کرد که: ای موسی!مرا نزد آفریدگانم محبوب گردان و آن ها را هم محبوب من کن.
قال یا ربِّ کیفَ اَفعَلُ ؟ قال: ذَکِّرهُم آلائی و نَعمانی لِیُحِبُّونی فَلَأََن تَرُدً آبِقاَ عَن بابی اَوضالّاً عَن فِنائی اَفضَلُ لَکَ مِن عِبادَهِ مأَِهِ سَنَهٍَ بِصیامِ نَهارِها وَ قِیامِ لَیلِها
حضرت موسی (ع) پرسید: ای پروردگار من، چگونه عمل کنم؟ خداوند فرمود: نعمت های مرا به یاد آن ها بیاور، تا مرا دوست بدارند. این که تو، یک بنده ی فراری از درگاه من، یا کسی را که درگاه مرا گم کرده، به من بازگردانی، برای تو بهتر است از این که صد سال عبادت کنی، به طوری که روها روزه بگیری، و شب ها به عبادت بایستی.
راه تبلیغ دین، این است که انسان از طریق تذکر مردم به نعمت های الهی، چنان کند که آن ها این نعمت ها را در زندگی خود بیابند، تا بدین ترتیب، نسبت به خدا محبت ایجاد شود، و بنده با شوق و علاقه به درگاه الهی رو کند.