- سخن ناشر 1
- پیش گفتار 5
- یاری امام؛ یاری خداوند 7
- فصل اول: اهمیت یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف و اقسام آن 7
- بی نیازی خدا از یاری غیر 8
- بی نیازی امام (ع) از یاری دیگران 10
- یاری کردن امام (ع)؛ لطف امام (ع) 11
- کاستن از غربت امام (ع) 13
- معرفی امام غریب 14
- اقسام یاری امام عصر (عج) 18
- فصل دوم: یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف با قلب 21
- دین شناسی 21
- آثار تفقّه در دین 27
- تفقّه در دین 30
- ثبات در دینداری 35
- تهذیب قلب از گناهان 38
- یاری امام (ع) با محبت به ایشان 43
- تهذیب زبان یا اولین مرحله ی یاری امام (ع) 45
- فصل سوم: یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف با زبان 45
- وظیفه تبلیغ دین 47
- رعایت تخصص ها و قابلیت ها در تبلیغ دین 54
- دفاع فرهنگی از دین 61
- پاداش ایستادگی در برابر دشمنان دین و نجات بیچارگان 65
- توجه و عنایت ائمّه (ع) به یاران خویش 71
- اشاره 78
- فصل چهارم: یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف با عمل 78
- تبلیغِ عملی دین 79
- امیر مؤمنان (ع) الگوی مؤمنان 84
- جذب افراد به تشیع با عمل 87
- ورع و احتیاط در دین 90
- ورع و عفّت خانم ها 95
- نظر شرع مقّدس در مورد عبادات بانوان 98
- کلام حضرت زهرا (س) در مورد قرب زن به پروردگار 101
- ضرورت تعلیم و تعلّم برای زنان 104
- ارزش کانون خانواده 107
- دست دادن با نامحرم 114
- نگاه شهوت آلود 114
- اشاره 114
- رعایت عفاف در ارتباط با نامحرم 114
- شوخی با نامحرم 116
- ملاقات با زن نامحرم بدون اجازه ی ولی او 118
- یاری امام حسین (ع)، بالاترین درجه ی یاری امام عصر (ع) 120
- فصل پنجم: یاری امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف با یاری امام حسین عجله الله تعالی فرجه الشریف 120
- یاری سیدالشهدا (ع) در زمان ما 123
- شعار امام عصر و یارانش 130
- احوال یاران امام حسین (ع) 133
- اشاره 133
- سعیدبن عبدالله حنفی 136
- برادران غفاری 138
- عابس بن ابی شبیب 139
- عمروبن جُناده 140
- «حبیب بن مظاهر» و «مسلم بن عوسجه» 143
- عمروبن قرظه انصاری 144
- غلام ترک 145
- اشاره 148
- فداکاری های بانوان کربلا 148
- نمونه ی اول 149
- نمونه ی دوم 150
- نمونه ی سوم 151
- نمونه ی چهارم 153
- یاری سیدالشهدا (ع) از طریق زیارت ایشان 154
- زیارت عاشورا 162
- فهرست منابع 168
الله) نامیده شده اند. حواریون، یاران پاک و برگزیده ای بودند که وقتی به یاری حضرت عیسی (ع) رفتند، در واقع به یاری خداوند شتافتند.
بر همین منوال، شیعیان ائمّه (ع)، حواریون آن ها دانسته شده اند. از امام صادق (ع) نقل شده که فرمودند:
اِنّ حَوارِیَّ عیسی کانوا شیعتَه و اِنّ شیعتَنا حَوارِیُّونا و ما کانَ حواریُّ عیسی بأطوَعَ له من حَوارِیَّنا لنا (1)
همانا یاران خاصّ عیسی (ع) شیعیان او بودند و شیعیان ما یاران خاص ما هستند. و یاران عیسی (ع) نسبت به او مطیع تر از یاران ما نسبت به ما نبودند.
بنا بر این، یاری کردن ائمّه (ع) یاری کردن خداوند متعال است.
بی نیازی خدا از یاری غیر
امّا مگر خداوند نیاز به یاری مخلوقات خود دارد؟ اگر او از غیر خود بی نیاز می باشد، یاری کردن او چه معنایی دارد؟
امیر مؤمنان (ع) ضمن توضیحی که درباره ی آیه دیگری از قرآن فرموده اند، به این سؤال پاسخ داده اند:
فقد قال الله سبحانه :إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرکُم وَیُثَبِّت أَقدَامَکُم(2)...
فلم یَستَنصِرکم مِن ذُلٍّ.... استَنصََرَکم و له جُنُودُ السمواتِ و الارضِ ... اَرادَ اَن یبلُوَکُم اَیکم اَحسَنُ عملاً
پس همانا خداوند سبحان فرموده است: «اگر به یاری خدا 7.
1- کافی/ ج8/ ص 268/ ح 396.
2- محمد/7.