آفتاب در غربت صفحه 320

فصل 6: منتقم خون امام حسین علیه السلام

امام غریب

گفتیم که امام زمان علیه السلام به پنج معنا غریب هستند: قدر ناشناخته، از یاد رفته، فرو نهاده، دور از اهل و دیار و بی یار و یاور. سه معنای اوّل غربت، از جهتی در مقابل سه مرتبه شکر قلبی، زبانی و عملی است. دو معنای دیگر نیز، به طور صریح و روشن درباره امام عصر علیه السلام صدق می کنند. در این جا، به نقل حدیثی از امام کاظم علیه السلام تبرّک می جوییم، که همه آن چه گذشت، به نحوی توضیح و تشریح این حدیث شریف است. امام کاظم علیه السلام، حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف را به عنوان امام غریب معرّفی فرموده اند:

داوود بن کثیر رقّی- از یاران برجسته امام موسی کاظم علیه السلام- می گوید:

سَأَلتُ اَبَا الحَسَنِ مُوسَی بنَ جَعفَرٍ علیهما السلام عَن صاحِبِ هذَا الاَمرِ، قالَ: هُوَ الطَّریدُ الوَحیدُ الغَریبُ، الغائِبُ عَن اَهلِهِ، المَوتُورُ بِاَبیهِ علیه السلام.(1)

از امام ابوالحسن موسی بن جعفر علیهما السلام درباره صاحب این امر پرسیدم. ایشان فرمودند: او طرد شده تنها، غریب، پنهان از نزدیکانش و به خاطر کشته شدن پدرش مظلوم است.4.