- اشاره 1
- بخش 1 1
- اشاره 3
- درس اول: معرفت اهل بیت علیهم السلام، معیار ارزش شخصیت انسان 3
- اشاره 3
- فصل 1 3
- مقایسه سیئه دیندار با حسنه بی دین 5
- تفکیک شخصیت افراد از اعمال آنها 7
- تاریکی گناهان 11
- درس دوم: نجات اهل ایمان به برکت ولایت ائمه علیهم السلام 11
- پاکی از گناهان با تحمل شداید محشر 16
- پاک شدن در دنیا به وسیله بلایا 20
- درس سوم: تطهیر از گناهان در دنیا 20
- انواع جان دادن مؤمن و کافر 25
- پرسشهای مفهومی از درسهای 1 تا 3 28
- اشاره 29
- درس چهارم: تطهیر از گناهان در عالم برزخ (1) 29
- دو نمونه از عذابهای برزخی 30
- شفاعت اهل بیت علیهم السلام در برزخ 34
- درس پنجم: تطهیر از گناهان در عالم برزخ (2) 41
- فشار قبر مؤمنان 41
- فشار قبر از سخت ترین عذابهای برزخی است که مؤمن گناهکار 43
- عذاب آتش در برزخ 44
- وضعیت انسانها در عالم برزخ 49
- انواع تطهیر و اقسام شفاعت 52
- درس ششم: عاقبت به خیر شدن مؤمنان 52
- مرحله قطعی نجات مؤمنان 56
- ایمان مستقر و مستودع 61
- درس هفتم: ایمان در وقت مرگ 61
- اشاره 61
- توفیق الهی در کسب ایمان مستقر 65
- نشانه ایمان مستقر و مستودع 67
- سلب ایمان در یک روز 69
- دعا برای حفظ دین تا هنگام مرگ 71
- پرسشهای مفهومی از درسهای 4 تا 7 76
- فصل 2 77
- اشاره 77
- اشاره 77
- معنای ورع 77
- درس هشتم: صیانت از ایمان به وسیله ورع 77
- نزدیک نشدن به حریم الهی 80
- اثر ناخشنودی مادر در هنگام مرگ 82
- تأثیر ورع در تعمیق ایمان 84
- راه عاقبت به خیری 86
- تبعیت لازمه محبت 91
- درس نهم: رابطه ولایت و محبت اهل بیت علیهم السلام با طاعت و معصیت 91
- تلازم ایمان با عمل 93
- منبع خیرات بودن ولایت ائمه علیهم السلام 96
- بازدارندگی محبت اهل بیت علیهم السلام از گناه 99
- حالات مختلف دوستدار اهل بیت علیهم السلام 101
- تأثیر متقابل محبت ائمه علیهم السلام و طاعات 104
- بغض اهل بیت علیهم السلام ابر اصرار بر گناه 104
- پرسشهای مفهومی از درسهای 8 و 9 109
- اشاره 110
- بخش 2 110
- درس دهم: عصاره دین: معرفت امام عصر علیه السلام 112
- فصل 1 112
- اشاره 112
- معرفت امام عصر علیه السلام شرط لازم دینداری 112
- موضوعیت داشتن معرفت امام عصر علیه السلام 115
- هدف از خلقت: معرفت امام عصر علیه السلام 115
- حکمت جناب لقمان 117
- درس یازدهم: دینداری در زمان غیبت 119
- اشاره 119
- فصل 2 119
- غصب الهی در غیبت امام علیه السلام 119
- سنت قطعی الهی در سلب نعمتها 120
- امتحان سخت دینداری در زمان غیبت 123
- بی دین شدن ناخودآگاه 126
- دقت در غذای روح 130
- دینداری غریبانه 133
- درس دوازدهم: درخواست معرفت از خداوند در زمان غیبت 135
- اشاره 135
- اشاره 135
- فصل 3 135
- نقش دعا در کسب معرفت 136
- اهمیت دعای مأثور 139
- نگرانی از بی دینی در زمان غیبت 141
- درس سیزدهم: فضیلت پایداری بر ولایت امام علیه السلام در زمان غیبت 145
- شگفت ترین ایمان 145
- کسب ثواب یاری امام علیه السلام در زمان ظهور با معرفت ایشان 150
- اشاره 156
- اشاره 156
- فصل 4 156
- حد واجب معرفت امام علیه السلام 156
- درس چهاردهم: مراتب معرفت امام علیه السلام 156
- معرفت به اسم و صفت 157
- مراتب معرفت به صفت 159
- مراتب معرفت اختیاری (اعتقاد) 163
- معرفت قلبی به امام علیه السلام 166
- طبیب دوار بطبه 170
- درس پانزدهم: امام علیه السلام طبیب جسم و روح 170
- طبیب جسم 174
- درس شانزدهم: آبشار علم و کشتی نجات 191
- علم مصوب 191
- درس هفدهم: فراخوان به سوی خدا و فریاد رس بینوا 211
- داعی الله 211
- توسل در حال عافیت و بلا 218
- تشرف مرحوم آیة الله حاج سید ابوالحسن اصفهانی 221
- به برکت امام 224
- پرسشهای مفهومی از درسهای 14 تا 17 228
- کهف حصین 230
- درس هجدهم: پناه از شیطان 230
- روشهای شیطان برای گمراه کردن انسان 235
- تنها راه محفوظ ماندن از خطرات شیطان 243
- شاهد خدا بر خلق 246
- درس نوزدهم: گواه بر خلق 246
- ساقی تشنگان 264
- درس بیستم: آب گوارا و مهربانترین 264
- پرسشهای مفهومی از درسهای 18 تا 20 277
درس شانزدهم: آبشار علم و کشتی نجات
علم مصوب
جهل، از امراض روحی است که انسان را به غفلت و حیرت و نهایتاً به بیراهه می کشاند. شفای این درد، علم است که به دست امام علیه السلام می باشد. یکی از اوصافی که امام رضا علیه السلام برای معرفی امام معصوم علیه السلام به کار برده اند، تعبیر: «المخصوص بالعلم»(1)
است، یعنی علم، اختصاص به امام علیه السلام دارد. بنابراین هر کس بخواهد عالم شود، باید سراغ امام برود، چرا که ایشان تنها منبع علم هستند. در عبارتی از زیارت آل یس نیز امام زمان علیه السلام، خود را «العلم المصبوب» یا «علم سرازیر شده» معرفی فرموده اند.(2)
به کار بردن تعبیر علم به جای عالم، نشانه مبالغه است.(3)
یعنی امام علیه السلام علم مجسم است. پس تشنگان علم، باید سراغ
1- 1. اصول کافی، کتاب الحجة، باب نادر جامع فی فضل الامام و صفاته، حدیث 1.
2- 2. احتجاج طبرسی، جلد 2، صفحه 316.
3- 3. در ادبیات عرب اگر بخواهند بگویند صفتی در حد کمال و تمام است، به جای اسم فاعل، مصدر یا اسم مصدر به کار می برند. مثلاً اگر بخواهند بگویند کسی خیلی عادل است، می گویند عدل است.