- بخش 1 1
- اشاره 1
- اشاره 3
- اشاره 3
- فصل 1 3
- درس اول: معرفت اهل بیت علیهم السلام، معیار ارزش شخصیت انسان 3
- مقایسه سیئه دیندار با حسنه بی دین 5
- تفکیک شخصیت افراد از اعمال آنها 7
- تاریکی گناهان 11
- درس دوم: نجات اهل ایمان به برکت ولایت ائمه علیهم السلام 11
- پاکی از گناهان با تحمل شداید محشر 16
- درس سوم: تطهیر از گناهان در دنیا 20
- پاک شدن در دنیا به وسیله بلایا 20
- انواع جان دادن مؤمن و کافر 25
- پرسشهای مفهومی از درسهای 1 تا 3 28
- درس چهارم: تطهیر از گناهان در عالم برزخ (1) 29
- اشاره 29
- دو نمونه از عذابهای برزخی 30
- شفاعت اهل بیت علیهم السلام در برزخ 34
- فشار قبر مؤمنان 41
- درس پنجم: تطهیر از گناهان در عالم برزخ (2) 41
- فشار قبر از سخت ترین عذابهای برزخی است که مؤمن گناهکار 43
- عذاب آتش در برزخ 44
- وضعیت انسانها در عالم برزخ 49
- انواع تطهیر و اقسام شفاعت 52
- درس ششم: عاقبت به خیر شدن مؤمنان 52
- مرحله قطعی نجات مؤمنان 56
- ایمان مستقر و مستودع 61
- درس هفتم: ایمان در وقت مرگ 61
- اشاره 61
- توفیق الهی در کسب ایمان مستقر 65
- نشانه ایمان مستقر و مستودع 67
- سلب ایمان در یک روز 69
- دعا برای حفظ دین تا هنگام مرگ 71
- پرسشهای مفهومی از درسهای 4 تا 7 76
- فصل 2 77
- اشاره 77
- اشاره 77
- درس هشتم: صیانت از ایمان به وسیله ورع 77
- معنای ورع 77
- نزدیک نشدن به حریم الهی 80
- اثر ناخشنودی مادر در هنگام مرگ 82
- تأثیر ورع در تعمیق ایمان 84
- راه عاقبت به خیری 86
- تبعیت لازمه محبت 91
- درس نهم: رابطه ولایت و محبت اهل بیت علیهم السلام با طاعت و معصیت 91
- تلازم ایمان با عمل 93
- منبع خیرات بودن ولایت ائمه علیهم السلام 96
- بازدارندگی محبت اهل بیت علیهم السلام از گناه 99
- حالات مختلف دوستدار اهل بیت علیهم السلام 101
- تأثیر متقابل محبت ائمه علیهم السلام و طاعات 104
- بغض اهل بیت علیهم السلام ابر اصرار بر گناه 104
- پرسشهای مفهومی از درسهای 8 و 9 109
- بخش 2 110
- اشاره 110
- درس دهم: عصاره دین: معرفت امام عصر علیه السلام 112
- فصل 1 112
- معرفت امام عصر علیه السلام شرط لازم دینداری 112
- اشاره 112
- هدف از خلقت: معرفت امام عصر علیه السلام 115
- موضوعیت داشتن معرفت امام عصر علیه السلام 115
- حکمت جناب لقمان 117
- اشاره 119
- درس یازدهم: دینداری در زمان غیبت 119
- غصب الهی در غیبت امام علیه السلام 119
- فصل 2 119
- سنت قطعی الهی در سلب نعمتها 120
- امتحان سخت دینداری در زمان غیبت 123
- بی دین شدن ناخودآگاه 126
- دقت در غذای روح 130
- دینداری غریبانه 133
- فصل 3 135
- اشاره 135
- اشاره 135
- درس دوازدهم: درخواست معرفت از خداوند در زمان غیبت 135
- نقش دعا در کسب معرفت 136
- اهمیت دعای مأثور 139
- نگرانی از بی دینی در زمان غیبت 141
- شگفت ترین ایمان 145
- درس سیزدهم: فضیلت پایداری بر ولایت امام علیه السلام در زمان غیبت 145
- کسب ثواب یاری امام علیه السلام در زمان ظهور با معرفت ایشان 150
- اشاره 156
- فصل 4 156
- اشاره 156
- درس چهاردهم: مراتب معرفت امام علیه السلام 156
- حد واجب معرفت امام علیه السلام 156
- معرفت به اسم و صفت 157
- مراتب معرفت به صفت 159
- مراتب معرفت اختیاری (اعتقاد) 163
- معرفت قلبی به امام علیه السلام 166
- طبیب دوار بطبه 170
- درس پانزدهم: امام علیه السلام طبیب جسم و روح 170
- طبیب جسم 174
- علم مصوب 191
- درس شانزدهم: آبشار علم و کشتی نجات 191
- داعی الله 211
- درس هفدهم: فراخوان به سوی خدا و فریاد رس بینوا 211
- توسل در حال عافیت و بلا 218
- تشرف مرحوم آیة الله حاج سید ابوالحسن اصفهانی 221
- به برکت امام 224
- پرسشهای مفهومی از درسهای 14 تا 17 228
- کهف حصین 230
- درس هجدهم: پناه از شیطان 230
- روشهای شیطان برای گمراه کردن انسان 235
- تنها راه محفوظ ماندن از خطرات شیطان 243
- شاهد خدا بر خلق 246
- درس نوزدهم: گواه بر خلق 246
- ساقی تشنگان 264
- درس بیستم: آب گوارا و مهربانترین 264
- پرسشهای مفهومی از درسهای 18 تا 20 277
تأثیر ورع در تعمیق ایمان
اینجا اهمیت هشدار امام باقر علیه السلام به جابر بن زید جعفی برای ما روشن می شود که فرمودند:
من کان لله مطیعاً فهو لنا ولی. و من کان لله عاصیاً، لهو لنا عدو. ما تنال ولایتنا الا بالعمل و الورع.(1)
هر کس مطیع خدا باشد، دوستدار ماست. و هر کس نافرمانی خدا را بکند، دشمن ماست. ولایت ما جز با عمل و ورع به دست نمی آید.
اینجا یک اصل و قاعده کلی که مطلوب ائمه طاهرین علیهم السلام است، مورد تأکید قرار گرفته و آن این است که: اهل ولایت باید اهل عمل به دستورات دین باشند. ایشان همین امر را به عنوان نشانه و علامت دوستداران خود معرفی کرده اند.
منظور از «مطیع» در این جا کسی که هیچ گاه معصیت نکند، نیست، بلکه مراد کسی است که در اکثر حالات خود با توجه به محبت و ولایت پیشوایانش، اهل عمل به فرامین آنهاست و سعی می کند که از صف پیروان ایشان جدا نشود و کاری نکند که رنگ دشمنان ایشان به او بخورد. چنین فردی بنایش بر اطاعت از دستورات شرع است و اگر هم بلغزد، فوری پشیمان شده، خود را سرزنش می کند و به جبران اشتباهش می پردازد.
اما منظور از «عاصی» اگر کسی باشد که از روی عناد و دشمنی با
1- 1. اصول کافی، کتاب الایمان و الکفر، باب الطاعة التقوی، انتهای حدیث 3.