اصول و روش های حفظ قرآن صفحه 15

مقابله و تکرار می کرد و در واپسین سال زندگی اش، برخلاف گذشته، این مقابله و تکرار را دو بار به انجام رساند.

2. اهتمام صحابه به حفظ قرآن

اشاره

در این مدت، صحابه نیز به سفارش آن حضرت در نگهداری آیات الاهی می کوشیدند. آنها آیات الاهی را بر پوست و استخوان های شانه و دنده حیوانات، چوب های نخل، سنگ های سفید پهن، کاغذ و پارچه می نگاشتند و برای برخورداری از پاداش معنوی به خاطر می سپردند. (1) حفظ و به خاطرسپردن آیات الاهی، نخستین گام در راه نگاهبانی از قرآن به شمار می آمد؛ زیرا ازیک سو خط آن روز کوفی بود و به سبب نداشتن نقطه و اعراب، به شکل های مختلف خوانده می شد و ازسوی دیگر، تقریباً همه مردم بی سواد بودند و فقط با حفظ قرآن می توانستند علاقه خود به کتاب خداوند را آشکار سازند.

پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) در نماز و هر فرصتی که پیش می آمد، قرآن را با صدای بلند می خواند و صحابه نیز همراه وی به فراگیری و حفظ آن می پرداختند. وقتی صحابه، آیه یا سوره ایی را از رسول خدا می شنیدند، چندین بار نزد حضرت می آمدند، آنچه به خاطر سپرده بودند؛ بر وی عرضه می داشتند تا ایشان کیفیت حفظ را تأیید و تقریر کند.

رفته رفته اهتمام برخی از صحابه در به خاطرسپردن آیات، چنان فزونی یافت که گروهی به حافظ و قاری قرآن شهرت یافتند. (2) سیوطی در این زمینه می نویسد: