اصول و روش های حفظ قرآن صفحه 62

اساسی پاسخ دهد که قرآن را برای چه حفظ می کند و چه اهدافی را از این کار دارد. چنان که نیت هر کار، نیتی پاک و الهی باشد، ارزش آن دوچندان خواهد بود؛ حفظ و درک قرآن نیز نباید براساس اهداف مادی، دنیوی و ظاهری باشد، بلکه فقط باید با انگیزه کسب مقامات معنوی صورت گیرد. آری اگر درضمن حفظ قرآن، علاقه به تظاهر پیدا کردید، بدانید کار به پایان نخواهد رسید و یا اگر هم به پایان برسد، زمینه ساز امور معنوی و اخروی نخواهد بود. اگر از این نعمت برای کسب معاش بهره جستید، یا برای فخرفروشی به بزرگان استفاده کردید، یا بخواهید برای نزدیک شدن به ملوک و سلاطین از آن بهره ببرید، قطعاً تلاش خود را تباه کرده اید و روز قیامت با شرمندگی وارد محشر خواهید شد. از معانی حفظ، به یادسپردن کلمات و آیات قرآن است؛ ولی بُعد دیگر حفظ، به کارگیری دستورالعمل های شفابخش آن و انتقال آن معارف به دیگران می باشد، که باید هدف عالی، در این امور مد نظر قرار گیرد تا انسان به برکاتی ارزنده دست یابد.

نیت و هدف علاوه بر آن که عیار و ارزش کار انسان را معین می کند، راه گشای فرد در طول مسیر عمل و آسان کننده مشکلات خواهد بود. امام صادق(علیه السلام) می فرماید:

«ما ضَعُفَ بَدنٌ عَمّا قَوِیتْ عَلَیهِ النّیهُ»؛ (1)هرگز بدن از آنچه نیت و انگیزه نسبت به آن قوی باشد، ضعیف و ناتوان نمی شود».

ب) انگیزه و اشتیاق

شرط اصلی حفظ، اشتیاق قلبی است. شوق و علاقه، بسیاری از سختی ها را آسان می کند و فرد را امیدوار می سازد. سرّ این که در صدر اسلام مسلمانان قرآن را سریع به خاطر می سپردند، علاقه خاص آنان به کلام الاهی و حفظ آن بود.