ادوار فقه صفحه 250

حکم رجم

چنانکه بسیاری از مفسران گفته اند، و شیخ الطائفه در «التبیان» و ابو الفتوح در تفسیر خود، و شیخ طبرسی، در مجمع البیان (بنقل مجلسی در بحار)، و فاضل مقداد، در کنز العرفان، از حضرت باقر علیه السّلام، در طیّ حکایتی آورده اند، حکم رجم در توراه اصلی ثابت داشته که در دین مقدس اسلام نیز نسخ نشده و بر جا مانده است. آن حکایت، طبق روایت از حضرت باقر (ع) و گفتۀ گروهی از مفسّران چنین بوده که در سال چهارم از هجرت در خیبر زن و مردی از اشراف یهود که هر دو «محصن» بوده زنا کرده اند و چون یهود خوش نداشتند حکم خدا را که در توراه، رجم بوده در بارۀ ایشان جاری سازند به امید این که شاید در اسلام حکمی آسانتر از «رجم» صادر شده باشد (در ضمن هم خواسته اند پیغمبر (ص) را آزمایش نمایند) کسانی نزد پیغمبر (ص) فرستادند تا آن مسأله را بپرسند پیغمبر (ص) حکم رجم را گفت و چنانکه در برخی از کتب نوشته شده، بفرمود تا آن دو را در جلو مسجد سنگسار کردند «1»

نزل قوله تعالی: وَ مَنْ لَمْ یَحْکُمْ بِمٰا أَنْزَلَ اللّٰهُ فَأُولٰئِکَ هُمُ الْفٰاسِقُونَ بلاذری، بنقل مقریزی، چنین آورده است: «و فی سنه اربع من الهجره حرّمت الخمر. و فی ذی القعده من هذه السّنه تزوّج ابنه عمّته زینب، بنت جحش. قیل: تزوّجها سنه ثلث و یقال: سنه خمس. و قیل: تزوّجها سنه ثلث مع زینب، امّ المساکین. و نزلت آیه الحجاب. و فی هذه السّنه امر زید بن ثابت بتعلّم کتاب الیهود. و فیها رجم الیهودیّ و الیهودیّه. و فی جمادی الآخره خسف القمر و صلّی صلاه الخسوف، و زلزلت المدینه، و سائق بین الخیل، و قیل: فی سنه ستّ و جعل بینهما سبقا و محلّلا»