ادوار فقه صفحه 278

بیت زیر:

و آلیت لا آوی لها من کلاله و لا من حفا حتّی تلاقی محمّدا

متی ما تناجی عند باب بن هاشم تراحی و تلقی من فواضله ندا

نبیّا یری ما لا ترون و ذکره أغار لعمری فی البلاد و أنجدا

له صدقات ما تغب و نائل و لیس عطاء الیوم مانعه غدا

چون به مکه رسیده برخی از مشرکان قریش به او برخورده و از مقصد او پرسیده و اعشی قصد خود را گفته و قصیده را بر او خوانده است آن شخص در صدد رهزنی بر آمده و بوی گفته است:

«یا ابا بصیر، إنّه یحرم الزنا» محمد زنا را حرام می سازد. اعشی پاسخ داده است: «و اللّٰه إنّ ذلک أمر مالی فیه من أرب» مرا باین کار نیازی نمانده است.

باز آن شخص گفته است: «إنّه یحرم الخمر» پیغمبر خمر را حرام می کند. اعشی پاسخ داده است: «أمّا هذه فو اللّٰه إنّ فی النّفس منها لعلالات و لکنی منصرف فاتروّی منها عامی هذا ثمّ آتیه فاسلم» اما خمر پس مرا از آن در خاطر چیزها و ریشه هایی است از این رو بر می گردم و امسال را در آن باره اندیشه می کنم و بعد می آیم و اسلام می پذیرم. آن گه برگشته و در همان سال در گذشته است.