- مقدمه 1
- اشاره 3
- فصل اوّل: کلیات 3
- الف. واژه شناسی نشانه ها 4
- ب. تقسیم نشانه ها 6
- اول. امید بخشی 9
- ج. آثار طرح نشانه های قیام 9
- اشاره 9
- سوّم. جلوگیری از انحراف ها و شناخت مدعیان 10
- دوّم. آماده شدن برای ظهور 10
- د. نشانه های قیام و بَداء 11
- فصل دوّم: اوضاع عمومی قبل از ظهور 14
- اشاره 14
- اول. ظهور فتنه 15
- دوّم. گسترش ظلم و ستم 19
- سوّم. ناامنی و کشتار 20
- چهارم. فساد و بی بندباری 21
- پنجم. افزایش بلاهای طبیعی 23
- ششم. شیوع بیماری ها 24
- هفتم. یأس و ناامیدی 25
- اشاره 27
- فصل سوّم: نشانه های قیام 27
- اشاره 28
- الف. ندای آسمانی 28
- اول. حتمی بودن ندای آسمانی 30
- دوّم. ندا دهنده 32
- سوّم. محتوای ندای آسمانی 33
- چهارم. مخاطبان ندای آسمانی 35
- پنجم. زمان ندای آسمانی 38
- ب) سفیانی 39
- اول. حتمی بودن خروج سفیانی 39
- دوّم. روش شناسایی سفیانی 39
- سوّم. زمان خروج سفیانی 41
- چهارم. مکان خروج سفیانی 42
- پنجم. اقدام های سفیانی 43
- ج) خسف بیداء 44
- اشاره 46
- د) یمانی 46
- اول. مکان خروج یمانی 47
- دوّم. زمان خروج یمانی 48
- سوّم. نسب یمانی 49
- چهارم. عملکرد یمانی 50
- اشاره 51
- ه) قتل نفس زکیه 51
- اول. حتمی بودن قتل نفس زکیه 52
- دوّم. زمان و مکان کشته شدن نفس زکیه 53
- اشاره 55
- و) قیام گروهی از مشرق زمین 55
- اول. خراسانی 56
- دوّم. اهل قم 58
- اشاره 62
- فصل چهارم: آسیب شناسی طرح نشانه های قیام 62
- الف. نشانه های قیام و مشخص نبودن زمان ظهور 63
- ب. نمادین معرفی کردن نشانه های قیام 67
- ج. تطبیق نشانه های قیام 70
- کتابنامه 72
گروهِ سفیانی و خراسانی و یمانی در یک سال، در یک ماه و در یک روز خواهد بود و در میان این سه، پرچمی هدایت یافته تر از پرچم یمانی نیست؛ چون او به سوی حق فرا می خواند.»
همچنین یمانی با سفیانی به مقابله بر می خیزد. در حدیثی عبید بن زراره گوید: نام سفیانی را نزد امام جعفر صادق علیه السلامبر زبان آوردم. ایشان فرمود: «أنی یخرج ذلک و لما یخرج کاسر عینیه بصنعاء؛(1) چگونه او خروج می کند، در حالی که در آورنده چشمانش، هنوز از صنعا (پایتخت کشور یمن) قیام نکرده است».
ه) قتل نفس زکیه
اشاره
یکی از علامت های قبل از قیام حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف که در چند حدیث مطرح شده، کشته شدن انسان پاکی میان رکن و مقام است. احتمالاً در آن زمان، کشته شدن این شخص، امر مهمی خواهد بود؛ به صورتی که همگان، از آن آگاه می شوند و به همین دلیل، به عنوان نشانه معرفی شده است.
چنانچه محمد بن مسلم از امام محمد
1- غیبت، نعمانی، ص277، باب14، ح60.