- مقدمه 1
- فصل اوّل: کلیات 3
- اشاره 3
- الف. واژه شناسی نشانه ها 4
- ب. تقسیم نشانه ها 6
- اشاره 9
- اول. امید بخشی 9
- ج. آثار طرح نشانه های قیام 9
- سوّم. جلوگیری از انحراف ها و شناخت مدعیان 10
- دوّم. آماده شدن برای ظهور 10
- د. نشانه های قیام و بَداء 11
- اشاره 14
- فصل دوّم: اوضاع عمومی قبل از ظهور 14
- اول. ظهور فتنه 15
- دوّم. گسترش ظلم و ستم 19
- سوّم. ناامنی و کشتار 20
- چهارم. فساد و بی بندباری 21
- پنجم. افزایش بلاهای طبیعی 23
- ششم. شیوع بیماری ها 24
- هفتم. یأس و ناامیدی 25
- اشاره 27
- فصل سوّم: نشانه های قیام 27
- الف. ندای آسمانی 28
- اشاره 28
- اول. حتمی بودن ندای آسمانی 30
- دوّم. ندا دهنده 32
- سوّم. محتوای ندای آسمانی 33
- چهارم. مخاطبان ندای آسمانی 35
- پنجم. زمان ندای آسمانی 38
- ب) سفیانی 39
- اول. حتمی بودن خروج سفیانی 39
- دوّم. روش شناسایی سفیانی 39
- سوّم. زمان خروج سفیانی 41
- چهارم. مکان خروج سفیانی 42
- پنجم. اقدام های سفیانی 43
- ج) خسف بیداء 44
- اشاره 46
- د) یمانی 46
- اول. مکان خروج یمانی 47
- دوّم. زمان خروج یمانی 48
- سوّم. نسب یمانی 49
- چهارم. عملکرد یمانی 50
- اشاره 51
- ه) قتل نفس زکیه 51
- اول. حتمی بودن قتل نفس زکیه 52
- دوّم. زمان و مکان کشته شدن نفس زکیه 53
- اشاره 55
- و) قیام گروهی از مشرق زمین 55
- اول. خراسانی 56
- دوّم. اهل قم 58
- اشاره 62
- فصل چهارم: آسیب شناسی طرح نشانه های قیام 62
- الف. نشانه های قیام و مشخص نبودن زمان ظهور 63
- ب. نمادین معرفی کردن نشانه های قیام 67
- ج. تطبیق نشانه های قیام 70
- کتابنامه 72
النفس الزکیه من المحتوم …؛ (1) و کشته شدن نفس زکیه از امور حتمی است». روایت از جهت سند، معتبر است.
2. حمران بن اعین گوید: «امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: «من المحتوم الذی لابدّ أن یکون من قبل قیام القائم خروج السفیانی و خسف بالبیداء و قتل النفس الزکیه و المنادی من السماء؛(2) از امور حتمی که به ناچار، قبل از قیام قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف خواهد بود، خروج سفیانی و خسف بیداء و قتل نفس زکیه و ندا دهنده از آسمان است». روایت از جهت سند، معتبر است.
دوّم. زمان و مکان کشته شدن نفس زکیه
بنابر آنچه از روایات اهل بیت علیهم السلام استفاده می شود، نفس زکیه کنار کعبه، میان رکن و مقام حضرت ابراهیم و پانزده شب قبل از قیام حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به شهادت می رسد.
عبایه بن ربعی از امیرمؤمنان علی علیه السلام نقل کرده است که ایشان فرمود: «… ألا أخبرکم
1- غیبت، طوسی، ص435، ح425.
2- غیبت، نعمانی، ص264، باب14، ح26.