غرب و مهدویت صفحه 1

مقدمه

آموزۀ مهدویت و فرهنگ انتظار، از مهم ترین سویه های فعال سازی اسلام سیاسی بوده و هست. این آموزه که یکی از سیاسی ترین گزاره های اعتقادی اسلام است، در شکل دهی به هیجانات و التهابات اجتماعی در مفصل بندی های سیاسی جوامع اسلامی نقش آفرین بوده است. مهدویت، به منزلۀ عصارۀ اسلام اهل بیتی، نه تنها ایستاری ارزشی و اعتقادی است، بلکه به مثابه یک عامل ژئوپولیتیک اثرگذار در دنیای اسلام و جهان تشیع، نقش آفرینی می کند. اسلام شیعی به طور اخص، با قرار گرفتن روی گسل انتظار مهدی(عج)، همواره در تحولات حوزه های سیاسی و فرهنگی جهان اسلام اثرگذار بوده است.

ایران، پایگاه شیعۀ دوازده امامی و آموزۀ مهدویت، هستۀ مرکزی دیپلماسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، از نظر افکار عمومی کشورهای غربی، شبح هولناکی است که خواب از چشم سیاست مداران دنیای غرب ربوده است.

سردمداران و سیاست مداران غربی به این باور رسیده اند که پدیدۀ مهدی گرایی و آرزومندی پرچم داری تهی دستان جهان به دست منجی موعود را نباید پدیده ای سطحی انگاشت. این آموزه از نیرومندترین و عمیق ترین اعتقادات اسلامی است که شیعیان، بیشترین انرژی را از آن دریافت می کنند. تأمل در باب «مهدی» و «موعود» در ادبیات شیعی، حجم گسترده ای از حدیث، الهیات (کلام)، ادبیات، شعر، فلسفه و عرفان را به خود اختصاص داده است. انتظار ظهور مهدی(عج) همواره زمینه ای برای بروز جنبش های