غرب و مهدویت صفحه 128

صورت تبیین، تعمیق و کاوش در این استراتژی ها می توان راه کارهای فعال سازی و تجهیز طیف نخبگان و خواص را در واکسیناسیون سازی این آموزه جست وجو کرد.

1. استراتژی تولید نظریه های رقیب و موازی در عرض آموزۀ مهدویت

اشاره

دنیای غرب با شناخت ظرفیت بالای آموزۀ مهدویت و جایگاه والای این بحث در تفکر شیعی، برای حداکثرسازی نظریات رقیب با مهدویت و قالب های هویتی اسلام سیاسی، جدال های تئوریک خود را آغاز کرده است. تولید و خلق نظریات موازی در عرض آموزۀ مهدویت در جهت کاهش بُرد این آموزه، از استراتژی های کلان استراتژیست های غربی است.

عقیده و رفتار مسلمانان و شیعیان که امام زمان(عج) و آرمان بلند مهدویت، در قلمرو دینی و بعد ایمانی شان بیشترین حضور را دارد، اما عدم رهاسازی ظرفیت های این آموزه در تمام ابعاد و عرصه ها، موجب نگاه حداقلی به این آموزه گردیده است. بحث آینده گرایی در جهان غرب، تقریباً در همۀ حوزه های علمی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، رسانه ای و تربیتی تسرّی دارد. آینده نگری در غرب، در روش تجربی علم ریشه دارد که به پیش بینی پدیده ها و رمزگشایی از حوادث آینده می پردازد. در تمدن های علم گرا، روان شناسی، جامعه شناسی و سیاست نیز آینده نگر می شود و در پی سیستم هایی برای نفوذ و راه یابی به آینده هستند. انسانِ مدرنیزه شده و علم زده، در جست وجوی ساخت آیندۀ خویش بر مدار نظریات و داده های علمی است.

غرب در بعد سیاسی این قصه، حتی در صورت عدم تحقق وعدۀ کتاب مقدس و پیش گویی پیش گویان، به دنبال تغییر در مسیر ارابۀ تاریخ، سعادت خود را در انتهای تاریخ به زلف فلاسفه، سیاست مداران و آینده شناسان گره می زند. جهان جدید غرب، با خلق نظریات موازی با آموزۀ مهدویت اسلامی، سعی در پشتوانه سازی و آینده سازی تمدنی دارد. این تئوری های رقیب، به منزلۀ حائل و پوششی روی روایت اسلامی، از فرجام کار جهان و سعادت نوع بشر است.