غرب و مهدویت صفحه 25

را نفس امارۀ بشری بگیرد. در اومانیسم، تفکر وحیانی و ساحت لاهوتی انسان نادیده گرفته شده و بُعد ناسوتی و نفسانی وجود آدمی اصالت می یابد.

بنابراین، به هر نوع فلسفه ای که منزلت ویژه ای برای انسان قائل است و او را مقیاس و مدار همه چیز قرار می دهد، اومانیسم اطلاق می گردد. این تفکر که در آغاز، تحولی ادبی و تغییر در برنامۀ فرهنگی و آموزشی بود در مراحل بعدی، جنبۀ سیاسی و نفی دین و ارزش ها را به خود گرفت. انسان مداران بر این باور بودند که منزلت انسان و توانمندی ها و استعداد او که در دوران روم باستان مورد توجه بود، در قرون وسطا نادیده گرفته شده است و باید در فضای جدیدی به احیای آن ها همت گماشت.

2. اصالت دنیاگرایی (Secularism)

2. اصالت دنیاگرایی(1)(Secularism)

«سکولاریسم» از مهم ترین و اساسی ترین مؤلفه های نظام مدرن غرب از آغاز تا کنون است. این مفهوم، از عناصر ذاتی حاکم بر فضای غرب است.

سکولاریسم، معانی متعددی دارد؛ جدایی دین از سیاست، جداانگاری دین از دنیا، دنیوی گرایی و عرفی گرایی. عموم معانی ارائه شده ناظر بر بعد ایدئولوژیک و تجویزی سکولاریسم است. از معنای توصیفی و فرآیندی سکولاریسم با واژۀ «سکولاریزاسیون» یاد می شود؛ لذا سکولاریسم اعتقاد به جداسازی و گسست دین و دنیا در همۀ شئون و ساحت ها و ترویج این جداانگاری است. در واقع، گسست و انقطاع تمامی مناسبات، معادلات و ساختارهای زندگی فردی و اجتماعی مدرن از نظام سنتی، تعیین پدیدۀ سکولاریزاسیون است.(2)