غرب و مهدویت صفحه 258

در این گونه فیلم ها، آمریکا، به مثابۀ جامعه ای در خطر (Society under threat) است و قهرمان فرهمند (charismatic hero) آمریکایی با ضدقهرمان عاری از صفات انسانی (Dehumanize villain) مبارزه می کند و به گونه ای نمادین، بر شر پیروز می شود. قاعدۀ پذیرفته شدۀ قهرمان غربی و ضدقهرمان غیرغربی، دیالکتیکِ از پیش تعیین شدۀ هالیوود را صورت بندی می کند؛ به طوری که جابه جایی در اصول این قاعدۀ بازی، نوعی انحراف از منطق هنجاری پذیرفته شده است که خیر غربی و شرّ شرقی در آن از هم متمایز می شوند؛ حتی هنگامی که ماجرای فیلم در کشور دیگری رخ می دهد، روایت داستان بر قهرمان آمریکایی متمرکز است. در فیلم آخرین سامورایی(1)، قهرمان فیلم با بازی «تام کروز» در نقش آخرین سامورایی، علی رغم این که تقریباً تمام روایت در ژاپن رخ می دهد، باز هم آمریکایی است.

در انواع فیلم های آخرالزمانی، مقصد نهاییِ تاریخ، غرب است و بشریت به سمت غرب به عنوان مأوای اصلی و مدینۀ فاضله در حرکت است. در این فیلم ها که بر پایۀ تقابل خیر و شر بنا شده است منجی، که نماد خیر است، در مقابل نیروهای اهریمنی قرار می گیرد. منجی در اغلب این فیلم ها انحصاراً آمریکایی است که پیام آور صلح و پیامبر رحمت برای جهانیان است و شرق و غرب در تقابل معنایی در این فیلم ها بیان شده اند. شرق، نماد فقر، فلاکت و خشونت است و غرب، سمبل پیشرفت، حیات و تجدد. غرب گرایی و پیوند معنایی غرب، به ویژه آمریکا، در مرکزیت حوادث آخرالزمان و محل تجلی منجی، همان فراروایت و ایدئولوژی پسامعنایی این فیلم هاست؛ گویی سینمای هالیوود با تسخیر تصویر و روایت داستانی، می کوشد منجی را منحصر به آمریکا معرفی کند.