غرب و مهدویت صفحه 49

و وجود، اصالت از آن خدا بوده و همۀ موجودات در تمام شئونشان بر مدار محور ربوبیت و قیمومیت او در چرخشند. در فرهنگ اسلام، خداباوری بر همۀ شئون جهان، انسان و طبیعت حاکم است و همۀ قوانین اعم از اصول و فروع، باید بر محور این اصل تنظیم گردد. در نگاه توحیدی، تنها برنامه ای که برای تأمین سعادت دنیوی و اخروی بشر به رسمیت شناخته شده، قانون خدا بوده و صلاحیت قانون گذاری، تنها در شأن اوست:((إِنِ الْحُکْمُ إِلاَّ لِلّهِ أَمَرَ))(1) بنابراین، قانون گذاری حق مسلّم خداست.

2. اصالت انبیای الهی (نبوت)

از اصول مهم اعتقادی اسلام، اصل نبوت و ارسال انبیای الهی است. نبوت یعنی رهبری و زمام داری جامعه برای رساندن نسل بشر به مراحل کمال و تعالی.

علمای علم کلام، نبوت را به دو دستۀ «عامه» و «خاصه» تقسیم می کنند؛ نبوت عامه یعنی اعتقاد به این که بشر در سیر تکاملی خود نیاز به راهنمایی دارد و اگر راهنمای بشر، افرادی متعارف و معمولی باشند، قادر نخواهند بود او را از نقص به کمال برسانند؛ باید پیامبران، انسان هایی ممتاز و افرادی استثنایی از لحاظ پاکی جسم و جان و خصال روحی بی نظیر باشند. نبوت خاصه یعنی اعتقاد به آخرین پیامبر خدا، حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم که در این صورت شخص معتقد به آن، مسلمان است. مسلمان یعنی پیرو آخرین پیامبر و دین او، که کامل ترین ادیان آسمانی است.

اصل نبوت به رابطۀ میان خداوند و انسان می پردازد؛ ارتباطی که از سوی خالق برای دریافت مخلوق و هدایت انسان برقرار گردیده است. در بینش توحیدی، هدف از خلقت انسان، رساندن او به کمال است. پیمودن و راه رسیدن به سعادت و کمال نیز هرگز از طریق عقل قاصر بشری، میسور نیست؛ از این رو، بشر در رسیدن به کمال و