فروغ حق: مصاف حق و باطل از نهضت حسینی تا انقلاب مهدوی صفحه 96

1 5. اصلاح گری و تحوّل گرایی مثبت

یکی از اهداف و برنامه های بنیادین امام حسین علیه السلام، ایجاد اصلاحات اساسی در جامعه و دگرگون کردن رفتارها، پندارها و گفتارهای نادرست و انحرافی بود. اسلام اموی، آموزه های وحیانی را تحریف کرده و برداشت ها و سلایق شخصی را جایگزین آن ساخته بود. سطوح مختلف جامعه، دچار خمودگی، نفاق، دنیازدگی، فساد و انحراف شده بود؛ به همین جهت اصلاح جامعه در ابعاد مختلف آن، ضروری می نمود و مهم ترین پیام و شعار امام حسین علیه السلام نیز این بود که: «انی لم اخرج اشراً و لابطراً و لامفسداً و لاظالماً و انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدّی ارید ان آمر بالمعروف و اُنهی عن المنکر و اسیر بسیره جدّی و ابی علی بن ابی طالب»؛(1) «من از روی هوس، سرکشی، تبه کاری و ستمگری قیام نکردم؛ تنها به انگیزه اصلاح در امت جدّم برخاستم. می خواهم به نیکی ها فرمان دهم و از بدی ها باز دارم و روش جدّ خود و پدرم علی بن ابی طالب را دنبال کنم».

براساس این روایت، اصلاحات امام حسین علیه السلام مربوط به مردم و جامعه است (الاصلاح فی امه جدّی)، نه در دین و شریعت. در واقع این حاکمان و مردم بودند که نیاز به دگرگونی و تحول در رفتار و گفتار داشتند و امام می خواست این انقلاب درونی را شعله ور سازد.