امام روزگار ما صفحه 61

الگو پذیری (1)

با پیرمرد، در کاروانسرا آشنا شدم. خداییش، خدایی بود! وقتی دیدم دارد از کاروانسرا تنهایی بیرون می رود، دنبالش رفتم. گفت: «جوان! ما به دریای کویر می زنیم تا دُرّ تفکر صیقل دهیم، شما اذیت می شوید.» گفتم: «حاج آقا! اجازه بدهید ما هم بی نصیب نمانیم.»

یک ساعت بعد، زیر درخت کم سایه ای نشستیم. نگاهش به راه آمده افتاد و متعجّب پرسید: «چرا یک ردّ پا بر سینه ی شن هاست؟!» گفتم: «فکر کردم خوب است حتی در راه رفتن هم پا جای پای شما بگذارم. بالاخره شما الگوی مائید.»

چند لحظه ای نگذشت که بغض پیرمرد ترکید. مضطرب پرسیدم: «حاج آقا! چی شده؟! اتفاقی افتاده؟!» آرامم کرد و گفت: «اینطور که شما گفتی باید از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف پیروی کرد نه از خَسی چون من. غلام رو سیاه کجا و ارباب کجا!»