امام روزگار ما صفحه 65

حفظ ایمان (1)

بی قرار بود. دستی به کتفش زدم و گفتم: «چیه؛ سوغاتی نیاوردی؟!» گفت: «حاج آقا! خوب شد دیدمتان. یک سوغاتی داغ دارم که دارد مغزپختم می کند. کنار کعبه، یک وهّابی بهم داده؛ فقط مخصوص شماست!»

-درخدمتیم!

-وهّابیه گفت: «شیعه از اه_ل بیت و بخصوص امام حسی__ن علیهم السلام کمک می خواهد نه از خدا، پس برای خدا شریک قائل شده و مشرک است... .»

دستش را به آرامی فشردم و گفتم: «دفعه ی دیگر بهش بگو: بله؛ ما از ائم_ه علیهم السلام کمک و شفاع_ت می خواهی_م ام_ا معتقدی_م آن بزرگ_واران، وسیل_ه ای برای تق_رّب به خ_دای سبحانند نه اینکه بدون اذنِ الهی، ضرر و سود می رسانند تا شرک باشد. اتفاقاً پیامبر صلی الله علیه و آله در حدی_ث ثقلی_ن، فرمودند: «هرکس به ق_رآن و عت_رت ایشان (اه_ل بیت علیهم السلام) تمس_ک جوید، هرگ_ز گمراه نمی شود.» و در ق_رآن آمده است: «ای کسانی که ایم_ان آورده اید! ... وسیل_ه ای برای تق_رّب به خ_دا بجوئید.» (1)... .»

دیگر آرام شده بود که لبخندزن_ان گفت: «حاج آق_ا! عجب زمانی است دوران غیب_ت؛ شیطان در خانه ی خ_دا هم دنبال گوه_ر گران به_ای ماست!»