موعود در آیین اسلام و مسیحیت صفحه 236

1- «فَلَا یَتْرُک عَبْداً مُسْلِماً إِلَّا اشْتَرَاهُ وَ أَعْتَقَهُ وَ لَا غَارِماً إِلَّا قَضَی دَیْنَهُ وَ لَا مَظْلِمَهً لِأَحَدٍ مِنَ النَّاسِ إِلَّا رَدَّهَا وَ لَا یَقْتُلُ مِنْهُمْ عَبْداً إِلَّا أَدَّی ثَمَنَهُ دِیَهٌ مُسَلَّمَهٌ إِلی أَهْلِهِ وَ لَا یُقْتَلُ قَتِیلٌ إِلَّا قَضَی عَنْهُ دَیْنَهُ وَ أَلْحَقَ عِیَالَهُ فِی الْعَطَاء»، ( بحارالانوار، ج52، ص225، ح87).

مسیحیان بیان کرد:

1. داوری و پاداش دادن

مطابق اعتقاد برخی از مسیحیان(1)، توسط مسیح علیه السلام در دو نوبت داوری انجام خواهد شد(2): داوری اول در ابتدای سلطنت هزار ساله و بر روی زمین خواهد بود که عیسی علیه السلام پس از بازگشت، به قضاوت عادلانه و بازستاندن حقوق انسان ها می پردازد. زیرا خدا «بدو قدرت بخشیده است که داوری هم بکند.»(3) و او نیز «هر کسی را موافق اعمالش جزا خواهد داد.»(4) این امر، قضاوتی میان امت هاست؛ «اما چون پسر انسان در جلال خود با جمیع ملائکه مقدس خویش آید، آن گاه بر کرسی جلال خواهد نشست و جمیع امت ها در حضور او جمع شوند و آنها را از یکدیگر جدا می کند.»(5) که در این داوری برای صالحان، حیات ابدی و برای طالحان، مجازات ابدی در نظر گرفته می شود. داوری دوم عیسی علیه السلام مربوط به قیامت است و از کارکرد های دنیوی عیسی علیه السلام محسوب نمی شود.(6)