ندای آسمانی صفحه 118

و. غیر منتظره بودن ندای آسمانی

اشاره

حالاتی که مخاطبان ندای آسمانی در هنگام شنیدن آن از خود بروز می دهند، نشان گر غیر منتظره بودنِ آن برای آنهاست. این حالت ها نوعی ترس، همراه با حیرت و تعجب را نشان می دهند.

امام جعفر صادق علیه السلام در ذیل آیه 4 سوره شعراء می فرماید:

اذا سمعوا الصوت اصبحوا و کأنّما علی رؤوسهم الطیر»؛ وقتی صدا (ندای اسمانی) را می شنوند، مانند کسانی خواهند بود که پرنده ای بر سرشان نشسته است.(1)

این روایت، شدت تعجب و حیرت و ترس مخاطبان را نشان می دهد و آن را به فردی تشبیه می کند که پرنده ای بر روی سرش نشسته و برای فرار نکردن آن سرجایش بی حرکت می ماند. در این قسمت به بیان تأثیرات ابتدایی ندای آسمانی بر روی مخاطبانش می پردازیم:

یکم: کرنش و ایمان ابتدایی

اولین تأثیر ندای آسمانی بر روی مخاطبان، خضوع و تسلیم در برابر آن است که احادیث ذیل آیه 4 سوره شعراء به بیان آن می پردازند. چهار حدیث به این مطلب با عبارت های:

1. «فیؤمن اهل الأرض جمیعاً للصوت الأول»؛ تمامی اهل زمین به صدای اول (ندای آسمانی) ایمان می آورند.(2)