نینوا و انتظار: تاملی نو صفحه 118

سیمایی از عزت حسینی و عزت مهدوی

8. سیمایی از عزّت حسینی و عزّت مهدوی

اشاره

روح الله شاکری زواردهی

(من کان یرید العزّه فلِلّهِ العزَهُ جمیعاً)(1).

راغب در کتاب مفردات نوشته است: کلمه عزت به معنای آن حالتی است که نمی گذارد، انسان شکست بخورد و مغلوب واقع شود. از همین قبیل است که می گویند: ارض عزاز (زمین سخت) و در قرآن فرمود: (ایبتغون عندهم العزه فان العزّه لله جمیعاً)(2).

پس «صلابت»، اصل در معنای عزت است. چیزی که هست از باب توسعه در استعمال، به کسی هم که قاهر است و مقهور نمی شود، عزیز گفته اند؛ مانند: (یا ایها العزیز)(3). همچنین در معنای غلبه استعمال کرده اند؛ مانند: (و عَزَّنی فی الخطاب)(4). در قلّت و صعوبت: (و انه لکتاب عزیز)(5)؛ در مطلق صعوبت و سختی هم به کار برده اند؛ مانند: (عزیز علیه ما عَنِتُّم)(6) و عزت به معنای غیرت و حمیّت نیز آمده

1- فاطر ، آیه 10، هر که عزّت خواهد؛ سربلندی و عزّت یکسره از خداست.
2- نساء ، 139؛ آیا سربلندی را از نزد آنان می جویند؛ همه عزت از آن خداست.
3- یوسف ، آیه 88.
4- ص ، آیه 23، در سخنوری بر من غالب آمده است.
5- فصلت ، آیه 41.
6- توبه ، آیه 128، بر او دشوار است، شما در رنج بیفتید.