نینوا و انتظار: تاملی نو صفحه 189

خواجه نصیر طوسی «ره» در صلوات نامه می گوید:

«اللّهم صلّ و سلّم و زد و بارک عَلی صاحب الدعوه النبویه، والصوله الحیدریه والعصمه الفاطمیه والحلم الحسنیه، والشجاعه الحُسینیه»؛ «خدایا! درود و سلام فراوان و پر برکت بفرست بر صاحب دعوت نبوی و صلابت حیدری و عصمت و پاکی فاطمی و بردباری و صبر حسنی و شجاعت حسینی».

عقّاد درباره شجاعت امام حسین(علیه السلام) می گوید: «مَلِک جَأشه و کلُّ شَیء مِنْ حَولِهِ یوهِن الجَأش»؛ «او (حسین(علیه السلام)) مالک قلبش بود و حال آنکه همه اشیاء اطراف او موجب ضعف قلب بودند».

شجاعت از دو طریق به منصه ظهور می رسد: 1. بدن، 2. روح.

یک. شجاعت امام حسین از دیدگاه نویسندگان:

1. ابن ابی الحدید معتزلی:

کیست در شجاعت مانند حسین بن علی(علیه السلام) که در میدان کربلا گفتند: ما کسی را که انبوه مردم بر او حمله ور شده باشند و از برادران و اهل و یاران جدا شده باشد، شجاع تر از او ندیدیم. مانند شیر رزمنده، سواران را در هم می شکست و چه گمان می بری به مردی که راضی به پستی نشد و دست در دست آنها نگذاشت تا کشته شد.(1)

2. عقّاد (نویسنده معروف مصری):

«وشُجاعه الحسین صِفَهٌ لاتُستَغرَبُ منه لاَِنَّها الشیءُ مِنْ مَعدِنِه کما قیلَ و هِیَ فضیلهٌ وَرِثَها