نینوا و انتظار: تاملی نو صفحه 196

ندادند. چنان که از چهار طرف ده هزار فوج یزید بود که بارش نیزه و تیرشان مثل بادهای تیره، توفان ظلمت بر انگیخته بودند!

دشمن پنجم، گرمی و حرارت آفتاب عرب بود که نظیرش در زیر فلک، صورت امکان نپذیرفته است. دشمن ششم، ریگ تفتیده میدان کربلا بود که مانند خاکستر تنور گرم، سوزنده و آتش افکن بود! دو دشمن دیگر تشنگی و گرسنگی بود که از همه ظالم تر بود. خواهش و آرزوی این دو دشمن، همان وقت کم می شد که زبان ها از تشنگی چاک چاک می گردیدند! پس کسانی که در چنین معرکه با هزاران دشمن مقابله کرده باشند، بهادری و شجاعت برایشان حتمی است.(1)

سه. شجاعت و ثبات قدم امام حسین(علیه السلام) از دیدگاه دشمنان

1. عمر بن سعد:

در روز تاسوعا (نهم محرم) _ که شمر بر گرفتن بیعت از امام حسین(علیه السلام) اصرار داشت و عمر بن سعد را بر این موضوع تحت فشار قرار داده بود _ او در پاسخ گفت:

«ویلَک لا قرَّبَ الله دارک! قبّح الله ما قدمتَ علیّ! لایَستَسلم واللّه حسینُ اِنّ نفسَ ابیه لبَینَ جَنبَیه»؛(2) «وای بر تو! خدا نزدیک نکند خانه تو _ هدف تو را _ ننگ بر آنچه که برای من آوردی (نامه ابن زیاد و فرمان تسلیم یا جنگ)! والله حسین تسلیم نخواهد شد، به درستی که حسین(علیه السلام) روح پدرش را در میان دو پهلو دارد».