دلایل عقلی و نقلی امامت و مهدویت صفحه 150

محققین، آیه شریفه «اللَّهُ الَّذی رَفَعَ السَّماواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها»(1) به انسان کامل اشاره دارد که افلاک و املاک، به او استوارند.(2)

کی جهان، بی قطب باشد پایدار

آسیاب از قطب باشد بر قرار

گر نماند در زمین، قطب جهان

کی تواند گشت بی قطب آسمان

قطب شیر و صید کردن کار او

باقیان این خلق باقی خوار او(3)

دلیل سوم میوه و غرض خلقت

اشاره

پیش از بیان عرفانی این دلیل، مناسب است مقدمات استدلال با بهره گیری از قواعد علم کلام، پی ریزی شود:

خدای حکیم از آفرینش جهان، غرض و هدفی داشته است؛ چرا که کار بی هدف، نشانه کاستی، و منافی حکمت است؛ و حال آن که خداوند از این امر، منزه است. (4)

از سوی دیگر، موجود عالی (انسان کامل)، هیچ گاه در خدمت و برای موجود دانی (عالم طبیعت و عنصر) آفریده نمی شود؛ وگرنه آن موجود، عالی نخواهد بود.(5)

بنابراین، هیچ کدام از عناصر طبیعت، مقصود و غرض خلقت نیستند؛ بلکه شایستگی این مقام را، تنها، موجودی دارد که از همه برتر و والاتر است؛ که

1- سورۀ رعد، آیۀ 2 و سورۀ لقمان، آیۀ 10.
2- حیدر آملی، نص النصوص، ص 304.
3- عطار نیشابوری.
4- علامه حلی، کشف المراد، ص 306.
5- صدرالدین شیرازی، الحکمه المتعالیه، ج 5، صص 200-202.