مقدمه ناشر
قرن هاست که خورشید پنهان مهدوی، از «افق غیبت»، بر دل های شیفته و شیدا می تابد و جان های منتظران را گرما و امید می بخشد.
در این دوران طولانی، هرکس به نحوی به آن «حاضر عصر غیبت» عشق ورزیده و ترنّم شیدایی خویش را به گوش دیگران رسانده است؛ از جمله شاعران و ادیبان و اهل ذوق و قلم.
سروده های مهدوی، حجم عظیمی از «شعرآیینی» را تشکیل می دهد و از دیرباز، این اشعار دست مایه مهروزی و ابراز اشتیاق چشم به راهان آن «سپیده ظهور» بوده است و با خواندن آن ها لذّت می بردند و فهم مهجوری را با انس و یاد آن محبوب، تسکین می دادند.
درباره اندیشه مهدویت، همچنان که باید پژوهشهای بنیادین داشت، همان گونه که باید به احیای متون کهن و میراث پرداخت، و همان سان که باید در قالب های مختلف ادبی و هنری به این موضوع مهم پرداخت، سرودن شعر، نگارش متن ادبی، تدوین سرود و تواشیح و دل نوشته های انتظار نیز بخشی از خلأها و ضرورت های این عرصه را پاسخ می دهد و در انتقال این اندیشه و باور به نسل های کنونی و آینده، ایفای نقش می کند.