آثار تربیتی اعتقاد به مهدویت صفحه 104

ه) شواهد اعتقاد شعرا به مهدویت

از موارد دیگری که در جایگاه بروز و ظهور آثار تربیتی اعتقاد به مهدویت، میتوان به بررسی آن پرداخت، آثار این اعتقاد در میان شعرا و شعرهای آنهاست. شعرا زمانی شعر میسرایند که طبع لطیفشان تحت تأثیر موضوع یا حادثهای قرار گیرد و در حس، ذهن، قلب و روح آنان دگرگونی و احوالاتی خاص پدید آورد، یا تحت تأثیر نیاز جامعه، احساسات مردم و موضوعات مورد علاقه آنان، اثری از خود خلق میکنند. بنابراین، این دو حالت، برای ارزیابی آثار اعتقاد به مهدویت در میان شعرا و مردم، محک و میزان خوبی به نظر میرسد. حال، شعرهای شعرا در مورد حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در هر کدام از این دو مسیر خلق شود، مطلوب و مراد ما از بیان نمونه هایی برگرفته از اعتقاد به مهدویت حاصل میآید و مهمتر از آن، پرداختن آنان به آثار تربیتی این اعتقاد در جامعه است که به غلیان احساسات، عواطف و هیجانات مردم درباره این مسئله کمک میکند؛ آثاری چون، انتظار، امید، منتظر حقیقی بودن، دلتنگی برای حضرت و محبت به ایشان، سختی های زمانه و امید مردم به تحول شرایط و اصلاح جامعه به دست حضرت، ایستادگی و صبر تا زمان ظهور حضرت و... که از نمونه ها و شواهد آن، میتوان به موارد ذیل اشاره کرد:

- در کتاب نجم الثاقب ذکر شده است که حضرت، مکنّی به ابوالقاسم، ابوصالح و... بوده و ابوصالح، کنیه معروف حضرت میان عربهای بادیهنشین است و آنان پیوسته در توسلات و استغاثات خود، آن جناب را به این اسم میخوانند. شعرا نیز ایشان را با همین کنیه، در قصاید و مدایح خود یاد میکنند. (1)

- جناب میراسرافیلی، از شعرای پیشکسوت حاضر، اشاره دارد که موضوع مهدویت و انتظار در میان شعرای گذشته، دارای اهمیت بوده است؛ برای نمونه زمانی که پادشاهی از جنگ باز میگشته است، شاعران درباری برای شاه، شعر میسرودند و او را به «مهدی موعود» تشبیه میکردند و همچنان افزونی شعر در موضوع مهدویت و انتظار در میان