آثار تربیتی اعتقاد به مهدویت صفحه 29

- از جانگذشتگی و ایثار، به دلیل عشق و علاقه به مولا و اهداف ایشان؛

- وحدت و اتحاد مردم برای یاری دادن حضرت، به دلیل علاقه به ایشان و اهداف عالی آن حضرت؛

- پیوند روحی و قلبی با امام و مربی کامل عالم؛

- توجه و عُلقه به مکانهای منتسب به حضرت و ادعیه منتسب به ایشان؛

- انجام دادن مستحبات و هدیه دادن ثواب اعمال، مثل صدقه و حج از طرف ایشان.

ج) محور رفتاری (انتظار، آمادگی و خودسازی)

در این محور، با توجه به نگرش امیدوارانه ذهنی و قلب و روح مملو از محبت، میزان امیدواری عینی و آمادگی و زمینهسازی افراد متربی برای کسب رضایت مولا و مربی در نظر گرفته میشود که از آن به عنوان «انتظار، آمادگی و خودسازی» تعبیر میکنیم.

انتظار و ویژگی عدلبرانگیز آن، بهگونهای است که انسان را به حرکت در مسیر متناسب با اهداف و عقاید صحیح برمیانگیزد و از گرایش به جهتهای نامتناسب و ناسازگار باز میدارد. نقش و اثر حیاتی انتظار در انسانها، تحریک آنهاست. به عبارتی انتظار، عامل حرکت و زمینهساز تحول در درون انسان است؛ چرا که منتظر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف مثل میزبان منتظر که پاکیزه و آماده، شاد و چشم به راه است، با علم به نظارت و مراقبت خدا و حضرت و با هدف منتظر واقعی بودن و از یاران حضرتش به شمار رفتن، با کوشش برای پاکی درون و تهذیب نفس و ایجاد آمادگی روحی، برای ایجاد ارتباط روحی و عاطفی و همسنخ شدن با امام خود، در انتظار منتظر، شاد و چشم به راه است.

تهذیب نفس و ایجاد تحول درونی در رفتار و کردار و اعمال، فکر کسانی است که به امام عادل و جامعه ایدهآل میاندیشند و با صبر و طمأنینه، امیدوار به ظهور و آمدن او هستند. اخلاق را باید اصلاح کرد؛ چرا که منتظر در فرهنگ مهدوی با قطعی و نزدیک دانستن ظهور، هر لحظه احتمال ظهور موعود عادل خود را میدهد. از این رو، در امر اصلاح و مهذب شدن خود سهلانگاری نمیکند (1) و با صبر در برابر گناه و هوا و هوس و