- مقدمه 1
- اشاره 6
- نقد مبانی و پیش فرض ها 6
- نقد کبروی 6
- نقد صغروی 7
- نقد شخصیت احمد بصری 7
- اشاره 9
- حجر اسماعیل و رکن یمانی 9
- دانش به کتاب های آسمانی 9
- قرآن ناطق 11
- دابه الارض 12
- همراهی با امیر المومنین در عذاب اقوام گذشته 13
- فرماندهی فرشتگان 14
- افضل از انبیاء 15
- مکلم موسی علیه السلام 15
- حائز مقام امامت 18
- اشاره 20
- 1. کوتاهی مسیر 20
- 2. در امان بودن از تفسیرهای غلط 20
- 3. بی اثر شدن تمامی ادله صغروی 21
- تفسیر اشتباه روایات رجعت 25
- اشاره 25
- اشتباه در فهم توقیع شریف 35
- اشتباه در انکار علم ائمه علیهم السلام به همه زبان ها 40
- اشتباه در جمع بین روایات مربوط به کشته شدن شیطان 47
- تفسیر اشتباه از حدیث بترالله عمره 51
- اشتباه در استدلال به روایت امام صادق علیه السلام 70
- برداشت نادرست از حدیث امام باقر علیه السلام 73
- تفسیر اشتباه امام مجهول 74
- تفسیر اشتباه سلاح پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم 76
- ادعاهای سه گانه احمد بصری در باره روایت مورد نظر 79
- نقد ادعای نخست 83
- نقد ادعای سوم 92
- اشتباه در فهم روایت حسن بن وشاء 95
- برداشت نادرست از حدیث جندب 100
- اشتباه در استدلال به آیات سه گانه 103
- نقد استدلال به آیه نخست 107
- نقد استدلال به آیه دوم 109
- نقد استدلال به آیه سوم 111
- اشتباه در تفسیر سوره یوسف 112
- اشتباه در تفسیر وحی به مادر موسی 116
- تناقض در تفسیر 119
- استناد شرک به پیامبر اولوا العزم 120
- تصرف در روایات به قصد فریب 124
- تقطیع روایت مربوط به یاران امام مهدی 124
- اشاره 124
- دعوت به حاکمیت الله 129
- اشاره 129
- ایمان وهب نصرانی 133
- فراوانی روایات مربوط به وجوب نصرت یمانی 136
- تواتر روایات مهدیان دوازدهگانه 139
- لزوم حضور شاهد در ازدواج 145
- اشاره 145
- اعتماد به بازار مسلمین به دلیل اعتماد به قول فروشنده است 147
- ناتوانی در فهم معنای معجزه 150
- اشاره 150
- اشتباه در فهم معنای لغوی 153
- توجیه حدیثی که وجود خارجی ندارد 155
- الف) کتاب ها 162
- ب) مجلات 165
- ج) سایت ها 165
ناطق است؛ چرا که مهدی اول را جز پاکان مس نمی کنند، یعنی چیزی از حقیقتش را جز پاکان نمی فهمند که آنان 313نفر از اصحاب امام مهدی هستند».(1)
دابه الارض
او می نویسد:
و پیش از رجعت قیام قائم است و همچنین برای اوست جنبنده ای (دابه) که با مردم سخن می گوید و ضعف ایمانشان نسبت به آیات حق خداوند در ملکوت آسمان ها که همان خواب و کشف در حالت بیداری است را برایشان تبیین می کند و بیان می کند که اکثر مردم در طول مسیر انسانیت بر روی کره زمین به آیات ملکوتی خداوند یقین ندارند و به رؤیا و کشف در ملکوت آسمان ها ایمان نمی آورند؛ چرا که نگاهشان را تنها به زمین و مادیات دوخته اند و بهره آنان از علم همین مقدار است و نه بیش از آن.(2)
1- .«فی آیه اخری عم یتساءلون عن النبا العظیم ای هو المهدی الاول و الیمانی انه لقرآن کریم ای انه القرآن الناطق لان اول المهدیین لا یمسه الا المطهرون لایعرف شیئا من حقیقته الا المطهرون وهم الثلاث ماه و ثلاثه عشره اصحاب المهدی»؛ (المتشابهات، احمدالحسن، ج4، ص267).
2- «قبل الرجعه قیام القائم علیه السلام و ایضا له (دابه تکلم الناس) وتبین لهم ضعف ایمانهم بایات الله الحقه فی ملکوت السماوات و هی الرویا و الکشف فی الیقظه و تبین لهم ان الناس علی طول مسیره الانسانیه علی هذه الارض اکثرهم لایوقنون بایات الله الملکوتیه و لا یومنون بالرویا و الکشف فی ملکوت السموات لانهم قصروا نظرهم علی هذه الارض و علی الماده و هی مبلغهم من العلم لایعدونها الی سواها»؛(همان، ص233).