- مقدمه 1
- اشاره 6
- نقد کبروی 6
- نقد مبانی و پیش فرض ها 6
- نقد شخصیت احمد بصری 7
- نقد صغروی 7
- حجر اسماعیل و رکن یمانی 9
- اشاره 9
- دانش به کتاب های آسمانی 9
- قرآن ناطق 11
- دابه الارض 12
- همراهی با امیر المومنین در عذاب اقوام گذشته 13
- فرماندهی فرشتگان 14
- مکلم موسی علیه السلام 15
- افضل از انبیاء 15
- حائز مقام امامت 18
- اشاره 20
- 2. در امان بودن از تفسیرهای غلط 20
- 1. کوتاهی مسیر 20
- 3. بی اثر شدن تمامی ادله صغروی 21
- تفسیر اشتباه روایات رجعت 25
- اشاره 25
- اشتباه در فهم توقیع شریف 35
- اشتباه در انکار علم ائمه علیهم السلام به همه زبان ها 40
- اشتباه در جمع بین روایات مربوط به کشته شدن شیطان 47
- تفسیر اشتباه از حدیث بترالله عمره 51
- اشتباه در استدلال به روایت امام صادق علیه السلام 70
- برداشت نادرست از حدیث امام باقر علیه السلام 73
- تفسیر اشتباه امام مجهول 74
- تفسیر اشتباه سلاح پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم 76
- ادعاهای سه گانه احمد بصری در باره روایت مورد نظر 79
- نقد ادعای نخست 83
- نقد ادعای سوم 92
- اشتباه در فهم روایت حسن بن وشاء 95
- برداشت نادرست از حدیث جندب 100
- اشتباه در استدلال به آیات سه گانه 103
- نقد استدلال به آیه نخست 107
- نقد استدلال به آیه دوم 109
- نقد استدلال به آیه سوم 111
- اشتباه در تفسیر سوره یوسف 112
- اشتباه در تفسیر وحی به مادر موسی 116
- تناقض در تفسیر 119
- استناد شرک به پیامبر اولوا العزم 120
- تصرف در روایات به قصد فریب 124
- تقطیع روایت مربوط به یاران امام مهدی 124
- اشاره 124
- دعوت به حاکمیت الله 129
- اشاره 129
- ایمان وهب نصرانی 133
- فراوانی روایات مربوط به وجوب نصرت یمانی 136
- تواتر روایات مهدیان دوازدهگانه 139
- لزوم حضور شاهد در ازدواج 145
- اشاره 145
- اعتماد به بازار مسلمین به دلیل اعتماد به قول فروشنده است 147
- ناتوانی در فهم معنای معجزه 150
- اشاره 150
- اشتباه در فهم معنای لغوی 153
- توجیه حدیثی که وجود خارجی ندارد 155
- الف) کتاب ها 162
- ب) مجلات 165
- ج) سایت ها 165
و اذا وقع القول علیهم - قولی که بر آن ها واقع می شود، خروج قائم است که همان قیامت صغراست - «اخرجنا لهم دابه من الارض تکلمهم ان الناس کانوا بایاتنا لایوقنون» منظور از «دابه»، مهدی اول است که پیش از قیام قائم قیام می کند و با مردم سخن می گوید و آنان را نکوهش می کند و کفر آنان به آیات ملکوتی خداوند (خواب و کشف) و اعتمادشان به مادیات و شهوات و اعراضشان از ملکوت آسمان ها را به آنان گوشزد می کند.(1)
همراهی با امیر المومنین در عذاب اقوام گذشته
در این باره چنین نوشته است:
همانا روح مهدی اول از سپاهیان خداوند است و او همراه علی بن ابی طالب بود، هنگامی که آن حضرت سپاه خداوند از فرشتگان عذاب را بر عاد و ثمود و فرعون که در شهرها طغیان کردند، فروفرستاد.(2)
من همان شیری هستم که با کرار(امیر المومنین) در بدر و احد
1- «و اذا وقع القول علیهم - فالقول الذی یقع علیهم هو خروج القائم و هو القیامه الصغری -اخرجنا لهم دابه من الارض تکلمهم ان الناس کانوا بایاتنا لایوقنون - و الدابه هو المهدی الاول الذی یقوم قبل القائم و یکلم الناس و یبکتهم و یبین لهم کفرهم بایات الله الملکوتیه (الرویا و الکشف)و رکونهم الی الماده و الشهوات و اعراضهم عن ملکوت السموات»؛(همان، ص235).
2- «ان روح المهدی الاول هی من جند الله و کانت مع علی بن ابیطالب علیه السلام عند ما انزل جند الله من الملائکه العذاب بعاد و ثمود و فرعون الذین طغوا فی البلاد»؛(همان، ص268).