- مقدمه 1
- نقد مبانی و پیش فرض ها 6
- اشاره 6
- نقد کبروی 6
- نقد صغروی 7
- نقد شخصیت احمد بصری 7
- اشاره 9
- دانش به کتاب های آسمانی 9
- حجر اسماعیل و رکن یمانی 9
- قرآن ناطق 11
- دابه الارض 12
- همراهی با امیر المومنین در عذاب اقوام گذشته 13
- فرماندهی فرشتگان 14
- مکلم موسی علیه السلام 15
- افضل از انبیاء 15
- حائز مقام امامت 18
- اشاره 20
- 1. کوتاهی مسیر 20
- 2. در امان بودن از تفسیرهای غلط 20
- 3. بی اثر شدن تمامی ادله صغروی 21
- اشاره 25
- تفسیر اشتباه روایات رجعت 25
- اشتباه در فهم توقیع شریف 35
- اشتباه در انکار علم ائمه علیهم السلام به همه زبان ها 40
- اشتباه در جمع بین روایات مربوط به کشته شدن شیطان 47
- تفسیر اشتباه از حدیث بترالله عمره 51
- اشتباه در استدلال به روایت امام صادق علیه السلام 70
- برداشت نادرست از حدیث امام باقر علیه السلام 73
- تفسیر اشتباه امام مجهول 74
- تفسیر اشتباه سلاح پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم 76
- ادعاهای سه گانه احمد بصری در باره روایت مورد نظر 79
- نقد ادعای نخست 83
- نقد ادعای سوم 92
- اشتباه در فهم روایت حسن بن وشاء 95
- برداشت نادرست از حدیث جندب 100
- اشتباه در استدلال به آیات سه گانه 103
- نقد استدلال به آیه نخست 107
- نقد استدلال به آیه دوم 109
- نقد استدلال به آیه سوم 111
- اشتباه در تفسیر سوره یوسف 112
- اشتباه در تفسیر وحی به مادر موسی 116
- تناقض در تفسیر 119
- استناد شرک به پیامبر اولوا العزم 120
- تصرف در روایات به قصد فریب 124
- تقطیع روایت مربوط به یاران امام مهدی 124
- اشاره 124
- اشاره 129
- دعوت به حاکمیت الله 129
- ایمان وهب نصرانی 133
- فراوانی روایات مربوط به وجوب نصرت یمانی 136
- تواتر روایات مهدیان دوازدهگانه 139
- اشاره 145
- لزوم حضور شاهد در ازدواج 145
- اعتماد به بازار مسلمین به دلیل اعتماد به قول فروشنده است 147
- ناتوانی در فهم معنای معجزه 150
- اشاره 150
- اشتباه در فهم معنای لغوی 153
- توجیه حدیثی که وجود خارجی ندارد 155
- الف) کتاب ها 162
- ج) سایت ها 165
- ب) مجلات 165
اشتباهات فقهی
اشاره
برخی از اشتباهات احمد بصری در حوزه مسائل فقهی است که نشان می دهد از ابتدائیات این علم نیز بی اطلاع است. برخی اشتباهات او از این قرارند:
لزوم حضور شاهد در ازدواج
از آنجاکه حدیث وصیت اصلی ترین دلیل جریان یمانیه است و این حدیث بر اساس مبانی پذیرفته شده عالمان شیعه ضعیف السند و غیر قابل استناد است، احمد بصری و پیروانش برای اثبات صحت سند این روایت خود را به آب و آتش زده اند، ازجمله: احمد بصری در این باره چنین نوشته است:
سند حدیث وصیت صحیح است چرا که شیخ طوسی گواهی داده است که راویان آن از خاصه اند، یعنی شیعه هستند و شما در رجال به سخن طوسی اعتماد می کنید، پس الان چه اتفاق تازه ای افتاده است و چرا سخن او در اینجا بی ارزش باشد ... روایت هنگامی که راویانش شیعه عادل یا راستگو باشند، نزد عالمان شیعه صحیح السند است؛ بنابراین برای اثبات صحت سند کافی است که اثبات کنیم راویان شیعه هستند و راستگو. برای اثبات اینکه شیعه هستند همین قدر کافی است که طوسی راویان آن را از خاصه یعنی شیعه شمرده. او در کتاب الغیبه می گوید: اما آنچه که از سوی خاصه روایت شده بیش از آن است که به شمارش آید، ولی ما بخشی از آن را ذکر می کنیم.(1)
1- «ان الوصیه سندها صحیح و انه یکفی شهاده الشیخ الطوسی لرواتها بانهم من الخاصه ای الشیعه الامامیه و انکم تعتمدون علی قول الطوسی فی الرجال فماعدا مما بدا لماذا اصبح قول الطوسی ههنا لا قیمه له عندکم ...الروایه اذا کانت رواتها شیعه عدولا او صادقین فهی صحیحه السند عندهم اذن لصحه السند یکفی ان نثبت الرواه شیعه صادقون و یکفی لثبوت ان الرواه شیعه ان الطوسی یعتبر رواتها من الخاصه ای الشیعه فقد قال الطوسی فی الغیبه: فاما ما روی من جهه الخاصه فاکثر من ان یحصی غیر انا نذکر طرفا منها»؛ (دلائل الصدق، محمدحسن مظفر، ص26).